Amsterdam - Mytilini - Antimachia - Psalídi

🇳🇱 🇬🇷

—————

Schiphol, Amsterdam ✈️

Mytilini Odýsseas Elýtis, Lesbos ✈️

Kos Airport Ippokratis, Antimachia ✈️

—————

Kipriotis Village, Psalídi 😴

—————

Vannacht ging al om 02.00 uur de wekker voor ons weekje naar de zon. Na de verhuizing naar ons nieuwe huisje en de behoorlijke verbouwing zijn papa en mama wel toe aan warm weer en een beetje rust. De bestemming werd uiteindelijk het Griekse eiland Kos nadat de Azoren, Samos en Sicilië om verschillende redenen niet lukten. Mama is 17 jaar geleden al eens op Kos geweest met opa, oma en oom Bas en dat was toen goed bevallen. Om 03.00 uur zaten we in de auto en de route naar Schiphol is tegenwoordig gelukkig weer snel en eenvoudig. Zoals gebruikelijk werd de auto op P3 geparkeerd en met de bus werden we naar vertrekhal 3 gebracht. Bij de incheckbalie begon een niet al te vrolijke mevrouw te zeuren over het gewicht van de kleine koffer die als handbagage mee ging; hij was ruim een kilo te zwaar. Met 4 personen mag je dus wel 4 koffers van 7 kilo meenemen maar niet 1 koffer van 8,5 kilo. Bijzonder...

Verder verliep alles voorspoedig en precies om 06.00 uur kwam het rood-witte vliegtuig van Corendon in beweging. We zaten op de achterste rij 33 en Nikki en ik hebben na het opstijgen eerst 2 uur op de schoot van papa geslapen. Daarna hebben we tomatensoep gegeten en net als vorig jaar kregen we allebei een beertje kado van een stewardess. Na 2 uur en 50 minuten maakten we een tussenlanding in Mytilini, de hoofdstad van Lesbos. Daar stapte ongeveer 80% uit. Het vliegtuig moest worden bijgetankt en na een tijdje kwamen er nieuwe mensen aan boord die via Kos naar Amsterdam zouden vliegen.

Nadat we opnieuw waren opgestegen dacht Nikki dat we alweer naar huis gingen. Ze vroeg aan papa wanneer de volgende vakantie is! Ruim een half uur later stonden we bij de bagageband om de grote gele koffer en de buggy op te halen. De rode kinderwagen is voor het eerst sinds mijn geboorte niet mee op reis. Buiten stond de bus al klaar voor de transfer naar ons hotel en uiteraard waren we bijna als laatste aan de beurt. We waren zeker een uur onderweg. Uiteindelijk waren we pas rond 13.30 uur bij Kipriotis Village in Psalídi omdat het in Griekenland ook nog een uurtje later is dan in Nederland. Kos ligt in de Egeïsche Zee en maakt onderdeel uit van de Dodekanesos. Rhodos is de hoofdstad van deze eilandengroep die 'twaalf eilanden' betekent. Het eiland is circa 30 kilometer breed en 8 kilometer lang. De eerste indrukken van het resort waren erg goed. Leuke tuinen en een grote receptie met een mooie vloer. Van bovenaf kon ik het piratenschip in het zwembad al zien! Nikki wilde ook alleen maar zwemmen dus na het inchecken gingen we meteen op zoek naar onze kamer met nummer 555. We werden samen met wat andere Nederlanders zelfs gebracht door een busje omdat het terrein vrij groot is. Papa en mama hebben een maisonnette geboekt zodat Nikki en ik boven een eigen slaapkamer hebben. Die moeten we wel met elkaar delen en we slapen samen in 1 groot bed.

Omdat er tot 15.00 uur geluncht kon worden liepen we snel terug naar het buffetrestaurant. We verblijven op basis van all inclusive en we moeten daarom ook plastic bandjes om onze polsen dragen; papa en mama een groene en Nikki en ik een rode. Ik kan dat bandje niet zo waarderen. Na een paar patatjes, een beetje pasta en allebei 3 bolletjes ijs was het hoog tijd om te zwemmen. Mama ging de handdoeken en zwembandjes halen terwijl papa met ons in de speeltuin bleef wachten. Er zijn maar liefst 6 schommels dus daar hoeven we geen ruzie om te maken. Want verder maken we de hele dag door ruzie over wie er als eerste iets mag doen. Ondertussen voelde mama op de kamer dat het gebouw trilde en dat bleek later een aardbeving nabij Lesbos te zijn. Daar stonden we vanmorgen nog aan de grond!

De rest van de middag hebben we in het zwembad doorgebracht. Ik durf nog niet van de grote glijbanen op het piratenschip af maar de glijbaan in het kinderbadje is ook erg leuk. Nikki is minder bang voor water dan ik en zij banjerde al snel rond met haar nieuwe zwembandjes. Het kinderbadje heeft trouwens wel wat minpuntjes: druk, een gladde bodem en geen trappetje om uit het water te kunnen. Gevolg was dat Nikki steeds door papa opgetild moest worden als ze van de glijbaan af wilde. Na een nieuw ijsje was het tijd om even in bad te gaan voordat we gingen eten. Papa ging de kamer toen wat beter bekijken en het is allemaal wel erg gedateerd. Vergeleken met de buren een heel klein balkon en in de badkamer wil je liever niet komen. Zo groot als een postzegel, een vierkant toilet met een ronde bril, een afvoerbuis naast de pot en een douche in bad die op een hoogte van 1 meter 50 hangt. Handig voor papa.

Ook het diner is hier in buffetvorm. Er zijn 4 restaurants en voor 3 daarvan moet je vooraf reserveren. Papa heeft ons voor morgen meteen genoteerd bij de Italiaan. Nu moesten we het doen met de grote vreetschuur waar opa Joop zich vast wel thuis had gevoeld... Het eten zelf was overigens prima en rond 20.00 uur waren de buikjes weer gevuld. Ik zat natuurlijk al in spanning of er nog een kinderdisco georganiseerd zou worden. We liepen richting het halve amfitheater waar een podium staat en om 20.30 uur zou er inderdaad gedanst kunnen worden! Ondanks de vermoeidheid moesten we dus toch maar even wachten. Toen de show net begonnen was vond een onbeholpen vent achter ons het echter nodig om het biertje van papa omver te schoppen. En natuurlijk precies over mama heen! Zij kon dus terug naar onze kamer voor schone kleren. Nikki en ik hebben het een half uurtje volgehouden en toen vielen onze oogjes echt dicht. Mama was toen net weer terug en ze heeft onze danspasjes dus gemist. Maar waarschijnlijk is er elke avond kinderdisco dus er komt zeker nog een herkansing. Nu liggen we gezellig samen in bed en we waren zelfs te moe om te klieren. Morgen gaan we op het strand kijken en misschien fietsen of een auto huren.