Dubai - Amsterdam - Zuid-Scharwoude

🇹🇭 🇦🇪 🇳🇱

—————

Suvarnabhumi Airport, Bangkok ✈️

Dubai Airport ✈️

Schiphol, Amsterdam ✈️

McDonald’s, Alkmaar 🥣

—————

Zuid-Scharwoude 🏠

—————

Na een kort nachtje moesten we ons nog haasten om op de afgesproken tijd buiten te staan. Ik heb uiteindelijk in het grote bed geslapen, en papa lekker in zijn rug getrapt zodat hij steeds wakker werd. Mama was zo handig om haar schone kleding mee te nemen naar de badkamer, en daar de douchekop op te richten. Alles zeiknat, dus toen kon de koffer weer open! Door de drukte was het nog een kwartiertje rijden naar Suvarnabhumi Airport. Alle formaliteiten gingen soepel, en na een flesje melk voor Nikki en een croissantje voor ons waren we ruim op tijd bij gate E8. Mama moest natuurlijk nog sigaretten kopen voor opa en oma, zodat we daar weer dikke winst op kunnen maken! In het vliegtuig zaten we op dezelfde stoelen als op de heenreis. En ook dit keer moesten de riemen bijna driekwart van de vlucht vast vanwege een kwartiertje lichte turbulentie. Het lijkt wel alsof ze dat bij Emirates standaard doen als er over zee wordt gevlogen. Bijzonder irritant, want Nikki moet dan uit het babybedje worden gevist als ze net lekker ligt te slapen. Ik kreeg van een stewardess weer allerlei leuke kadootjes dus het maakte mij weinig uit. Er werden zelfs foto’s gemaakt en uitgedeeld door het personeel, en speciaal voor mij maakte een steward van ballonnen een hondje. Dat moet oom Jeroen ook eens proberen bij de KLM, maar waarschijnlijk moeten alle kindjes dan huilen...

Rond 12.45 uur lokale tijd waren we in Dubai. Nikki en ik konden allebei in een buggy zitten, en dat kwam mooi uit omdat papa en mama bijna een marathon moesten lopen naar gate C21 voor de vlucht naar Amsterdam. Maar omdat we ruim 2 uur de tijd hadden was dat uiteindelijk ook geen probleem. Om 14.55 uur waren we weer los van de grond. Het laatste stuk duurde nog 6 uur en 40 minuten en dit keer vlogen we met een Boeing 777. Een kleiner vliegtuig dan de Airbus A380 en we hadden nu stoelen in het midden op rij 23. Daar staan 4 stoelen naast elkaar en helaas zat er al een mevrouw met een kindje. Geen extra ruimte voor ons dus, waardoor ik mooi op de middelste 2 stoelen had kunnen slapen tijdens de vlucht. De kansen leken echter te keren toen de mevrouw mocht verhuizen naar een andere rij zodat het kindje ook een eigen stoel had.

Maar helaas, kort na het opstijgen kwam er een ‘type havenarbeider' naast papa zitten, compleet met trainingspak en matje in de nek. De Rotterdammer kon zijn poten niet strekken op zijn eigen stoel en ging uiteraard rochelen, luidruchtig snurken en nerveuze geluidjes maken. Wat een pech. Hij vond mij trouwens sprekend op Madeleine McCann lijken, het Engelse meisje dat 8 jaar geleden in Portugal spoorloos is verdwenen. En één van zijn vrienden die even kwam buurten vond dat eigenlijk ook. Lekker dan... Tijdens de vlucht was er ook nog een tijdje medische hulp nodig voor een rare vogel in een witte jurk die vrijwel naast mama zat. We vlogen net over de grens tussen Irak en Iran, en papa en mama zagen de bui al hangen. Gelukkig rolde hij niet om en hoefden we geen tussenlanding te maken in de woestijn. Verder hebben Nikki en ik vooral geslapen, maar om 19.35 uur heb ik de landing nog wel bewust meegemaakt.

Ze kunnen op Schiphol nog een hoop leren van de luchthavens in Azië. Daar zijn ze veel kindvriendelijker en hebben ze buggy's bij de gate staan om te lenen. Hier in Nederland moet je met 2 jonge en vermoeide kinderen gewoon in lange rijen staan, en bijna een kilometer lopen naar de bagageband. En de kinderwagens komen dan natuurlijk niet als eerste maar zelfs als laatste. Waardeloos. Ondanks dat waren we toch al rond 21.45 uur thuis in Zuid-Scharwoude. Papa ging met Nikki met de bus naar het parkeerterrein om de auto op te halen, en daarna werden mama en ik door ze opgepikt. Bij de McDonald's in Alkmaar hebben papa en mama nog patatjes en kipnuggets gehaald, zodat onze buikjes ook weer een beetje gevuld zijn. Thuis was ik ontzettend blij om al mijn speelgoed weer te zien. Snel naar zolder om naast alle beestjes in mijn eigen bedje te duiken, en het badeendje was er ook! Helemaal naar huis gezwommen vanuit Cambodja. Morgen gaan we Tada, Sergio en Sjonnie weer ophalen, want die heb ik natuurlijk ook gemist! Het was een mooie en warme reis, en papa en mama vinden dat Nikki en ik het fantastisch hebben volgehouden. Ik ben benieuwd waar we de volgende keer heen gaan!