Amsterdam - Keflavík - Reykjavík

12 °C 🇳🇱 🇮🇸

—————

Schiphol, Amsterdam ✈️

Keflavík Airport ✈️

—————

Welcome Apartments, Reykjavík 😴

—————

Ik werd gisteren precies anderhalf jaar oud en dat moest natuurlijk gevierd worden met een reisje. Mama wilde graag nog eens naar IJsland en papa vond dat prima; hij heeft thuis toch weinig te vertellen. Opa bracht ons om 11.45 uur naar Schiphol en oma kwam ons uitzwaaien. Ze heeft beloofd dat ze mijn konijntjes Tada en Dada goed zal verzorgen! Toen we de koffers afgaven, kregen we te horen dat de kinderwagen dit keer niet mee mocht tot de gate. Papa moest mij dus een stukje tillen van vertrekhal 3 naar vertrekhal 1. Ik wilde ook wel zelf lopen maar dan ren ik altijd lekker de andere kant op. Bij de bagagecontrole mocht ik voor het eerst zelf door de scanner lopen, en ik had natuurlijk niets te verbergen behalve mijn glimlach. Dit keer mocht mijn drinkfles met limonade trouwens weer gewoon mee het vliegtuig in dus er is geen touw meer aan vast te knopen. We gingen nog snel een hapje eten voordat we naar de gate liepen. Daar ontdekten we dat er vertraging was omdat het personeel in IJsland aan het staken was. Stelletje eikels, doe dat lekker op een andere dag! Uiteindelijk gingen we 5 kwartier later dan gepland de lucht in, maar ik mocht wel als eerste het vliegtuig in! Op 2 stoelen na zat de hele kist vol, maar we hadden weer geluk: de meneer naast ons kreeg dankzij een stewardess degradatie naar een andere rij. Ik had mijn charmes natuurlijk alweer in de strijd gegooid en dat werkt meestal erg goed. Huilen en jengelen trouwens ook, want ik kreeg meteen een ijsje. De vlucht verliep verder prima. Ik was ontzettend moe maar ging toch liever spelen dan slapen. Toen we nog een half uurtje moesten vliegen werd er omgeroepen dat iedereen een ijsje kreeg, omdat vandaag de zomer in IJsland is begonnen.

Precies om 16.00 uur waren we op de luchthaven in Keflavík en het is hier 2 uur vroeger dan in Nederland. De landing vind ik nooit zo leuk, en deze keer kwamen we door de harde wind ook niet zo zachtjes neer. Mama was meteen weer wakker! De koffers en kinderwagen lagen al snel op de bagageband, en toen konden we op zoek naar de shuttlebus voor onze transfer. Deze touringcar stond buiten al klaar en met een zonnetje en 12 graden was de temperatuur best wel aangenaam. Het was nog 50 kilometer naar ons appartement in Reykjavík en dat was voor mij net even te ver. Uiteindelijk ben ik van vermoeidheid wel in slaap gevallen, maar toen waren we er natuurlijk al bijna. Het laatste stukje moesten we nog overstappen van de touringcar naar een kleiner busje vanwege de smalle straatjes in het centrum. De chauffeur wilde ons eerst op een verkeerde plek afzetten, en daarna kon hij de weg niet meer vinden. Pas om 17.45 uur stapten we bij Welcome Apartments naar binnen. Er is hier geen bemande receptie maar alles werkt met pincodes. Ons appartement ziet er netjes uit en is groot genoeg voor mij om een beetje rond te rennen. En het babybedje stond keurig klaar.

Nadat ik een beetje pasta had gegeten gingen we op zoek naar een supermarkt. De hoofdstraat, de Laugavegur, is maar 200 meter lopen via een steil straatje omhoog. We waren alleen net iets te laat, omdat mama rechtsaf wilde en papa linksaf. Omdat mama de baas is gingen we natuurlijk rechts, en de supermarkt was natuurlijk links. We zijn de straat toen verder afgelopen en uiteindelijk kwamen we een avondwinkel tegen. Daar hebben we ontbijt, drankjes en melk voor mij gehaald. Het is een duur land maar dat was al bekend. Papa en mama gingen nog geld pinnen bij het busstation voordat we terug liepen naar de Vatnsstigur, de straat die onze chauffeur zo moeilijk kon vinden. Onderweg namen we pizza's mee bij een Italiaans tentje, omdat papa en mama vanavond nog niets hadden gegeten. Het was inmiddels al 21.30 uur Nederlandse tijd en dus eigenlijk veel te laat voor mij. Ik was echter helemaal niet moe en ging lekker een beetje spoken. De melk die papa voor mij had uitgezocht bleek trouwens karnemelk te zijn, en dat is natuurlijk niet te zuipen! Inmiddels heeft de vermoeidheid het toch van me gewonnen en lig ik lekker met Stekeltje onder een warm dekbedje. Morgen gaan we eens kijken wat het programma gaat worden voor de komende dagen.