Sant Carles de Peralta - Santa Eulària des Riu - Cala de Xarraca

🇪🇸

—————

Las Dalias, Sant Carles de Peralta 🍺

Santa Eulària des Riu 🍺 🥣

Cala de Xarraca ☀️

—————

Hotel Presidente, Portinatx 😴

—————

Zaterdag eindigde voor mij leuker dan hij begon. Door een verkoudheid was ik 's nachts voortdurend wakker, en ’s ochtends lag ik als een dood vogeltje op het grote bed bij papa en mama. Ik had gelukkig geen koorts, en na een kiwi en een flesje warme melk op de kamer kreeg ik weer wat praatjes. Toen papa en mama ook hadden gegeten kwamen we ons buurmeisje en buurjongetje nog tegen in de lobby. Zij gingen een paar uur later weer naar huis en wilden graag nog even met mij op de foto! Dat kon ik natuurlijk niet weigeren. Rond 10.30 uur zaten we in de auto naar de hippiemarkt Las Dalias. Die wordt elke zaterdag gehouden in Sant Carles de Peralta en we moesten een half uurtje rijden. Ik had voor het eerst mijn zomerjurkje aan met Minnie Mouse op de voorkant! Mama mocht vandaag het stuur weer vasthouden en dit keer scheurde ze via Sant Joan de Labritja onverantwoord hard over de bochtige bergweggetjes. Ze had mijn eerdere verslagje blijkbaar ook gelezen! Bij de hippiemarkt konden we voor 3 euro 50 de auto parkeren op een aangrenzend terrein. Deze markt is met 200 kraampjes ongeveer de helft kleiner dan de grote versie in Es Canar, waar papa en mama in 2012 zijn geweest. Maar de sfeer was hier beter en het oogde ook allemaal wat gezelliger. Omdat het wel erg warm en druk was hebben we na 10 minuutjes al een drankje genomen op een klein terrasje. Daarna hebben we nog een half uurtje rondgelopen tussen de kleurrijke stalletjes, en ik mocht van papa en mama een originele handpop uitzoeken! Dat werd uiteindelijk een leuke gele bever die ik Bertje heb genoemd.

Om 12.30 uur zijn we verder gereden naar Santa Eulària des Riu, een stadje aan de oostkust van Ibiza. Ook daar konden we eenvoudig de auto parkeren op de boulevard. Papa en mama kochten bij een apotheek eerst een flesje neusspray tegen mijn verkoudheid, maar dat spul kan ik niet zo waarderen. Daarna gingen we lunchen in de haven. Papa nam een broodje met vlees, mama een halve kip met patatjes en ik kreeg natuurlijk een hotdog. Het worstje was weer zo verdwenen, het broodje bleef weer liggen. Papa bestelde toen nog maar een extra worstje voor me. Ondertussen was ik aan het zwaaien naar andere mensen, en kreeg ik een paar complimentjes dat ik zo knap en zo vrolijk ben! Maar na het eten was de lol er voor mij wel vanaf, en ik had ook nog niet geslapen. Papa moest snel zijn glas Sangria naar binnen gieten, omdat ik hysterisch bleef schreeuwen op het terras.

Toen we een rondje door de haven hadden gelopen, en ik koude appelsap en spekjes had gekregen, was ik weer een beetje gekalmeerd. Slapen zat er echter nog steeds niet in. Het strand in dit stadje lag vol in de zon, en op het heetst van de dag was dat voor mij niet zo geweldig. We zijn weer in de auto gestapt want in het stoeltje op de achterbank slaap ik wel altijd. Langs de kust reden we terug richting Portinatx, en uiteindelijk zijn we om 16.00 uur bij Cala de Xarraca op het strandje gaan liggen. Papa mocht het steile weggetje omlaag naar de baai rijden, want mama vindt dat maar niets! Op het strand heb ik eerst nog een uurtje geslapen in de kinderwagen. Papa en mama hadden toen eindelijk een momentje rust om te zonnen! Daarna heb ik lekker zitten spelen in het zand. Xarraca is een mooie baai en in de namiddag is de warmte ook wat aangenamer. Ik kon nu ook gewoon over het zand lopen. Uiteraard ben ik zelf wederom niet in de zee geweest, maar andere Nederlanders hadden tijdens het duiken nog een grote octopus gezien.

Rond 18.00 uur reden we het laatste stukje terug naar het hotel, en daar ben ik weer met mama in bad geweest. Dat gaat inmiddels alweer wat makkelijker. We gingen vrij laat eten en ik wilde opnieuw alleen maar kiwi's; ander voedsel werd vakkundig door het restaurant gesmeten. Het laatste stukje van de kinderdisco heb ik ook nog even meegepakt, en mijn danspasjes worden met de dag beter! Om 21.00 uur moest ik, alweer veel te laat natuurlijk, naar bed. Papa ging nog klagen bij de receptie over het licht op de balkons. De lampen gaan 's avonds pas rond 22.15 uur op alle balkons tegelijk aan, en dan is het al een uurtje donker. Als ik in bed lig kunnen papa en mama dus een tijdje niets zien als ze buiten willen zitten, een waardeloos systeem. Vandaag ben ik na een hysterische start inmiddels weer vrolijk als altijd; een flesje melk en een half croissantje doen wonderen. Na het ontbijt rijden we naar Sant Antoni de Portmany, het stadje aan de westkust waar papa en mama de vorige keer op Ibiza verbleven. Ik ben benieuwd!