Teluk Kumbar - Teluk Bahang

🇲🇾

—————

Tropical Fruit Farm, Teluk Bahang 🍺 🥣

—————

Lexis Suites Penang, Teluk Kumbar 😴

—————

Ik was nauwelijks wakker of ik lag alweer in ons zwembadje. Want als we er ‘s ochtends vroeg uit moeten dan zijn we moe en als we kunnen uitslapen dan zijn we vroeg uit bed. Papa wordt dan ook meteen opgetrommeld want we mogen nog niet alleen in het water. Om 10.15 uur was het tijd voor een ontbijtbuffetje en daar was weinig mis mee. Daarna gingen we voor het eerst op de 8e verdieping kijken want daar is het grote zwembad en hebben ze leuke dingen voor kinderen. Nikki en ik doken meteen het indoor speeltuintje in en dat was een soort ballenbak met glijbaantjes. Vervolgens hebben we een mooie tekening gemaakt met gekleurd zand en Nikki wilde toen graag naar het grote zwembad. Op de kamer gingen de badpakjes dus weer aan maar we moesten nog wel eerst langs de receptie. Papa en mama bestelden een taxi voor 14.30 uur en ze schreven zich alvast in voor het gratis shuttle busje naar George Town. We hadden het grote zwembad voor ons alleen want vandaag vertrokken er behoorlijk wat mensen. Blijkbaar komen veel Maleisiërs hier voor een weekendje want in de lobby was het ook een behoorlijke chaos.

Het duurde even maar Nikki durft ook weer los te dobberen met haar zwembandjes. En dan heeft ze ook meteen de smaak te pakken. In ons kleine badje kan ik op mijn tenen staan maar in het grote bad lukt dat net niet. Maar ik heb weer flink geoefend op mijn buik en rug! We kregen nog een cakeje van een meneer van het animatieteam omdat hij ons zo leuk vond en even later was het tijd om onze mooie jurkjes weer aan te trekken. Met ook nog een heliumballon en een lolly in de hand stapten we allebei de lift in naar onze kamer toe. De taxi stond 10 minuten later al klaar om ons naar de Tropical Fruit Farm in Teluk Bahang te brengen. Een ritje van 30 minuten voor wat een korte excursie zou blijken en onderweg ontsnapten we ternauwernood aan een botsing toen onze chauffeur niet op zat te letten.

Papa had al op Internet gelezen dat een tour langs de fruitbomen slechts een half uurtje zou duren en daarna mocht je onbeperkt proeven. Maleisië kent ongeveer 370 fruitsoorten en 250 daarvan zijn te vinden op deze boomgaard die sinds 1993 bestaat en nu 25 hectare beslaat. We werden in een terreinwagen een klein stukje de berg op gereden en daar kregen we uitleg van een gids. Een kereltje op leeftijd die een beetje mank liep dus papa en mama dachten dat het allemaal nooit zo snel kon gaan. Maar hij sprintte bijna tussen de boompjes door en na 20 minuten stonden we in het welbekende winkeltje. Het stel uit Jordanië dat in onze groep zat kocht nog wel iets maar mama kon zich dit keer beheersen.

In het aansluitende restaurantje mochten we een vers sapje uitkiezen en zelf een bordje vullen met allerlei bekende en onbekende vruchten. Van sommige is de schil zo hard dat je ze eerst op de grond moet smijten. Nikki en ik zijn niet zo avontuurlijk en wij namen alleen meloen, een stukje appel en een banaantje. En een hapje carambola natuurlijk want die ken ik van de kerstdiners bij opa en oma in Heiloo! Mama wilde ook graag de boom zien waar deze aan groeit want die had onze gids zomaar overgeslagen. De auto stond echter al klaar om ons na een uurtje weer naar beneden te rijden. We gingen dus maar lopend terug zodat we de boomgaard nog even in konden. De carambola’s werden snel gevonden en toen gingen we beneden weer op zoek naar de taxi die netjes op ons had gewacht. Onderweg zag mama nog een groene tie wrap aan voor een slang, hahaha!

Rond 17.00 uur waren we terug en kon ik eindelijk weer in het zwembadje duiken. Twee uurtjes later schoven we aan in een leeg restaurant en daar bleek dat ze alleen op zaterdag een buffet hebben. Er moest dus van de kaart besteld worden en papa en mama maakten ondertussen een praatje met de Chinese ober. Op Penang wonen ruim 1,7 miljoen mensen en ongeveer 55% daarvan is van Chinese afkomst. Hij was zo van ons onder de indruk dat hij heet water in plaats van koud water op tafel zette! We bleken in een halal restaurant te zitten dus de poging van papa om bier te bestellen draaide uit op een nieuwe teleurstelling. Beneden is er in een winkeltje overigens wel bier te krijgen maar dan voor 3 of 4 euro per blikje. Omdat we slecht hadden gegeten kregen we geen ijsje meer en dat kon ik niet zo waarderen. Want ik had ‘s middags nog een ijsje afgeslagen toen Nikki er wel eentje kreeg in de vorm van een hartje. Nu moesten we het doen met een kopje soep op de kamer en daarna was ik eigenlijk wel toe aan een beetje slaap. Morgen om 11.00 uur rijden we richting George Town, de hoofdstad van Penang, en dat schijnt erg leuk te zijn. Tot dan maar weer!