Teluk Kumbar

🇲🇾

—————

Ipoh

Butterworth

Teluk Kumbar 🍦

—————

Lexis Suites Penang, Teluk Kumbar 😴

—————

Toen vanmorgen om 07.30 uur de wekker ging was ik niet wakker te branden. Met zware tegenzin moest ik toch mee naar het ontbijt omdat we anders de bus zouden missen. Lopend naar het busstation hadden Nikki en ik uiteraard weer ruzie over wie er in de buggy mocht zitten. Nikki wint dat gevecht meestal omdat ze anders onuitstaanbaar wordt. De bus naar het eiland Penang stond al met draaiende motor klaar en we zaten helemaal voorin achter de chauffeur. Het was dit keer een andere maatschappij en de stoelen waren wat minder luxe. Maar evengoed prima. Het zou een ritje van ruim 5 uur worden terwijl het in 3,5 uur had gekund. Maar we moesten na 2 kilometer eerst nog wachten op 4 extra passagiers en daarna kwamen we in de file terecht. Op 9 mei zijn er landelijke verkiezingen in Maleisië en dat is een hele poppenkast. Overal hangen er met name blauwe vlaggen langs de weg van Barisan Nasional, de grootste (rechtse) partij in het huidige parlement. Er zijn overal evenementen en dat zorgt weer voor drukte op bepaalde wegen. En de chauffeur was ondertussen met van alles en nog wat bezig waardoor we regelmatig langs de kant stonden. Hij zat voortdurend te bellen, er werd een doos overgeladen in een auto en er stapten af en toe vage figuren in. Papa en mama dachten dat hij een beetje aan het bijverdienen was.

Voor mij was de busreis wederom geen pretje. Ik heb de hele rit bij mama op schoot gelegen en veel geslapen. Uiteindelijk moest ik opnieuw spugen toen de eindbestemming al redelijk in zicht kwam. Nikki zat ondertussen rustig filmpjes te kijken op de iPad en alle aardbeien weg te werken die mama gisteren had gekocht. Na stops in Ipoh en Butterworth reden we de brug over naar het busstation in Sungai Nibong. In het centraal gelegen Ipoh stapten er wat mensen uit maar kwamen er veel meer voor terug; dat paste dus niet. Mama kon de stoelen nog redden van het Nederlandse echtpaar dat naast haar zat maar net even naar buiten was gegaan. Uiteindelijk stapten we om 14.15 uur in de taxi voor het laatste stukje naar ons hotel Lexis Suites Penang in het vissersdorpje Teluk Kumbar nabij Bayan Lepas. Een gebouw met 27 verdiepingen aan het strand maar het zeewater nodigt hier helaas niet uit om lekker te gaan zwemmen.

Gelukkig konden we eerder dan 16.00 uur inchecken en kregen we de gratis upgrade waar papa al stiekem op hoopte. Kamer 1508 op de 15e verdieping heeft namelijk zeezicht en is een stukje groter dan de geboekte kamer. En wat zag ik toen we naar binnen liepen? Een eigen zwembadje op het balkon! Verder heeft de marmeren kamer van 89 vierkante meter 2 kingsize bedden, een enorme badkamer met een vrijstaand bad en een regendouche, een stoomcabine op het balkon, perfecte Wifi en een koelkast met gratis drankjes en snoepjes. Niets te klagen dus, zelfs niet voor mama! Ik was meteen weer fit genoeg om in het water te plonsen en daarna hebben Nikki en ik de mooie badkuip ook maar getest. 

Rond 17.30 uur hebben we eerst het dakterras bekeken en daarna een rondje door het dorpje gelopen. Het was nog steeds ontzettend heet en rondom het hotel valt er weinig te beleven. Je kunt niet alles hebben... Bij een spaarzaam winkeltje mochten we wat goedkope speeltjes uitzoeken, allebei een badje met badeendjes, en iets verderop verkochten ze ijsjes. Die smolten alleen wel waar je bij stond. We hebben in het hotel gegeten in het buffetrestaurant op de 1e verdieping en dat was prima te doen. Nikki beperkte zich tot aardbeien, meloen, zalm en kroepoek en ik had genoeg aan een half broodje met aardbeien en een flinke lading zalm. Nog een paar bolletjes ijs toe en toen was het alweer bijna 20.00 uur. Papa heeft wel een probleempje want zowel in het hotel als in het dorpje heeft hij nog geen druppel alcohol kunnen ontdekken. Die verdomde Islamieten! Morgen gaan we eerst uitslapen en dan ‘s middags misschien even op pad. Welterusten!