Pointe-à-Pitre - Bouillante - Plage de Malendure - Petit-Bourg

🇬🇵

—————

Pointe-à-Pitre, Guadeloupe

Route de la Traversee, Basse-Terre

Parc des Mamelles, Bouillante 🍦

Plage de Malendure, Bouillante 🍺 🥣 ☀️

Cascade aux Egrevisses, Petit-Bourg

—————

Costa Favolosa 😴

—————

Met een zonnetje op ons balkon dreven we rond 07.30 uur alweer de haven van Pointe-à-Pitre binnen. Niet de hoofdstad van Guadeloupe maar wel groot en druk. In het restaurant was het ook druk omdat de Costa Favolosa vandaag formeel weer aan een nieuw rondje begint. Pointe-à-Pitre is de officiële vertrekhaven en daardoor gingen er 's ochtends veel mensen van boord die natuurlijk nog snel even wilden ontbijten. Rond 09.45 uur liepen we op de kade en gingen we op zoek naar autoverhuurbedrijf Hertz. Papa en mama hadden verder geen adres en werden in eerste instantie door een dorpsgek in een oranje overall de verkeerde kant opgestuurd. De Fransen hier schudden ook bij het eerste Engelse woord dat ze horen al meteen met hun hoofd; het is en blijft een naar volkje. Papa moest dan ook diverse pogingen wagen om er uiteindelijk achter te komen dat Port de Bergevin de andere kant op was. Toen waren we ook vrij snel op de juiste plek en na alle formaliteiten bij Hertz en het gebruikelijke geklooi met de autostoeltjes reden we om 11.00 uur weg in een ‘compacte’ Citroën C3.

Guadeloupe bestaat uit 2 gedeeltes en heeft min of meer de vorm van een vlinder. In het oosten Grande-Terre met bedrijfsleven, plantages en enkele badplaatsen. En in het westen het grotere Basse-Terre met voornamelijk Nationale Parken en regenwoud. Papa en mama kozen voor het westen vanwege de fraaie dierentuin Parc des Mamelles in Bouillante. Om daar te komen is de Route de la Traversee bovendien de snelste weg en dat is ook zeker geen straf. Papa had op Internet al gezien dat deze route dwars door het regenwoud loopt en het was inderdaad een heel mooi traject. Het is geen normale dierentuin zoals wij die in Nederland kennen maar een combinatie van een stukje regenwoud en een botanische tuin vol met bijzondere bloemen en planten. Met mooie paden die omhoog slingeren tegen de groene heuvels op. Ik heb onder andere vogeltjes, diverse aapjes, gekke insecten, schildpadjes, wasbeertjes, jaguars, puma's en krokodillen gezien! Onderweg konden we nog heel hoog boven de grond over een bewegende brug van touwen lopen en dat durfde ik ook! We zijn uiteindelijk bijna 2 uur in het park geweest en het was erg leuk. Toen we weer in de auto zaten kreeg ik een waterijsje en Nikki mocht ook een paar likjes.

Omdat we nog moesten eten is papa naar de westkust gereden en daar gingen we op zoek naar een restaurantje aan het strand. We kwamen terecht bij Plage de Malendure en dat ligt recht tegenover enkele eilandjes die weer onderdeel zijn van een populair duikgebied dat is vernoemd naar de beroemde Jacques Cousteau. Ik was ondertussen erg moe geworden en lag bij mama op schoot even te slapen. Ik heb uiteindelijk alleen een paar patatjes gehad en daarna reden we dezelfde weg weer terug door het regenwoud. Omdat mijn autostoeltje niet zo lekker zat ging mama met mij op de achterbank zitten naast Nikki.

Bij de Cascade aux Egrevisses maakten we nog een laatste stop. Het was maar een klein stukje lopen naar een waterval van ongeveer 20 meter hoog en een riviertje met allemaal rotsen. Daar hebben we mooie foto's gemaakt en toen was het tijd om weer richting de haven in Pointe-à-Pitre te rijden. Er zijn nog veel hogere watervallen in Basse-Terre maar daarvoor moet je ruim een uur door het regenwoud lopen. Niet te doen natuurlijk met een kinderwagen. Rond 17.00 uur waren we in de haven nadat papa nog een klein beetje benzine had getankt. Meer dan 85 kilometer zullen we niet gereden hebben. We hebben de auto weer ingeleverd en het laatste stukje gelopen naar de boot. Hoewel ‘lopen’ een groot woord is want ik wil bijna alleen nog maar bovenop de kap van de kinderwagen zitten. Op de kade was het een drukte van jewelste want een nieuwe lading vakantiegangers stond in lange rijen te wachten om aan boord te gaan van het schip. Overwegend vadsige en hongerige mensen maar dat zouden we later in het restaurant nog wel merken. Nu was het eerst tijd om mijn badpakje aan te trekken en richting het zwembad te gaan. Donald en Katrien Duck gingen niet mee want die ben ik kwijt. Ik moet van papa en mama beter op mijn spulletjes passen want nu zijn andere kindjes er waarschijnlijk leuk mee aan het spelen. Ik hoop dat opa en oma uit Heiloo thuis nog extra poppetjes van Donald en Katrien hebben. Daar staat trouwens tegenover dat papa gisteren een roze zonnebril heeft gevonden die eigenlijk van een ander meisje was. En die is nu van mij!

Vandaag had ik weinig zin in het koude water dus na een paar rondjes door de speeltuin konden papa en mama alweer terug naar de warme hut. Nikki zat de hele dag om koekjes te schreeuwen dus we gingen rond 19.45 uur maar snel eten. De rijen waren nu zoals gezegd beduidend langer en pas om 21.00 uur was mijn laatste toetje op. De meeste liften waren gesloten omdat de bagage van de nieuwe passagiers naar de hutten werd gebracht. We moesten dus wat extra meters maken maar ondanks de gigantische boot zijn de afstanden toch nooit groot. Ik lig nu in bed naast Nijn en het witte poesje en Nikki heeft Lammie en Stekeltje als gezelschap. Morgen kunnen we na het Spaans, Engels en Frans opnieuw een andere taal horen: Nederlands! We zijn dan om 13.00 uur in Sint Maarten en ’s middags willen papa en mama naar het beroemde strand waar je de vliegtuigen naar het schijnt bijna aan kunt raken. Ik ben benieuwd!