Júzcar - Setenil de las Bodegas - Ronda

🇪🇸

—————

Júzcar 🍦

Setenil de las Bodegas 🍺 🥣

Plaza del Socorro, Ronda 🍦

Plaza de Toros de Ronda

Puente Nuevo

—————

Parque del Sol, Sitio de Calahonda 😴

—————

Papa spoorde ons gisteren aan om vroeg te vertrekken want we hadden een druk programma. Rond 09.30 uur stapten we in de auto. Op de tolweg was het lekker rustig en iets voor Benahavís reden we in noordelijke richting verder door de Sierra de las Nieves. Het hoogste punt van deze bergketen ligt op 1.919 meter en vanaf enkele uitzichtpunten kun je de Rots van Gibraltar en het Atlasgebergte in Marokko al goed zien. De maximum snelheid is op de meeste plekken 60 kilometer per uur en dan duren die 50 kilometer over slingerende wegen nog best lang.

De eerste stop was om 11.00 uur bij het smurfendorpje Júzcar. Een bijzonder plaatje tussen al die witte dorpjes en veroorzaakt door de opnames van de film The Smurfs (of Los Pitufos in het Spaans) in 2011. Voor de opnames werd het dorpje volledig blauw geverfd waarbij de filmmakers beloofden om na afloop alles weer wit te maken. Maar de bewoners zagen een kans op inkomsten uit toerisme en besloten om alles blauw te laten. Nu, 10 jaar later, komen die toeristen er nog steeds maar zijn er wel rechtszaken geweest over de gebruikersrechten van de smurfen. Enkele beelden zijn weggehaald en het is goed zoeken naar uitingen in de straatjes en op de gevels.

Nikki en ik kennen de smurfen natuurlijk ook en wij wilden graag poseren voor een muurschildering met Gargamel en op de foto met Grote Smurf. De smalle en steile straatjes waren leuk om te zien maar aan een half uurtje heb je wel genoeg. Tijd dus om terug te rijden naar de hoofdweg en door naar Setenil de las Bodegas. De rivier Guadalhorce heeft daar een enorme rots uitgeslepen waardoor het unieke dorpje bekend staat om de grotwoningen. De meeste witte huisjes in het centrum hebben de rots als dak of zijn hier tegenaan gebouwd.

Het was bij aankomst drukker dan verwacht en met enige moeite konden we voor 1 euro de auto kwijt op een kleine parkeerplaats. Toen moesten we nog wel een stukje lopen. In het centrum gingen we om 12.30 uur eerst lunchen omdat er toevallig een tafeltje vrij kwam onder de grootste overhangende rots. Ik kreeg mijn hele bord met patatjes en kipnuggets leeg! Als er maar ketchup bij zit want dat is mijn favoriete sausje. Daarna nog een klein rondje door de smalle straatjes voordat we weer naar de auto liepen. Papa en mama hadden de mooiste stop namelijk voor het laatst bewaard en daar wilden we niet te laat aankomen. Binnen 20 minuten waren we in Ronda en daar konden we de auto eenvoudig in een ondergrondse garage parkeren.

Ronda is een prachtig stadje op ongeveer 750 meter boven zeeniveau. Ook hier heeft een rivier, de Guadalevín, een diepe kloof in de rotsen uitgesneden. Deze Tajo de Ronda heeft een lengte van 500 meter, een diepte van 100 meter en een breedte van 50 meter. De brug over de kloof, de Puente Nuevo, splitst Ronda in 2 delen en is hét symbool van de stad en de belangrijkste trekpleister. Tijdens de Moorse overheersing in de Middeleeuwen was Ronda de hoofdstad van Andalusië. Na de herovering door de Christenen in 1485 duurde het nog bijna 3 eeuwen voordat in 1751 met de bouw van de Puente Nuevo werd begonnen. Pas 42 jaar later was de imposante brug met 3 bogen klaar. 

Onze wandeling begon om 15.00 uur op de Avenida Martinez Astein en via het mooie Plaza del Socorro kwamen we bij het Plaza de Toros de Ronda. De arena was gesloten maar vanaf een soort balkon hadden we wel een prachtig uitzicht op de lager gelegen omgeving. Onderweg overal volle terrasjes, winkeltjes en natuurlijk ijssalons. Alle panden in het centrum zijn in zeer goede staat, nergens vuilnis op straat en een prima sfeer. De Puente Nuevo grenst aan het Plaza España en daar waren uiteraard de meeste toeristen te vinden. Papa en mama hebben op en naast de brug de nodige foto’s gemaakt maar voor Nikki en mij was het op die hoogte te gevaarlijk om goed te poseren.

Voor de mooiste foto’s moet je echter een stuk naar beneden lopen zodat je de volledige brug en de onderliggende waterval in 1 plaatje kunt vangen. Papa zou eerst alleen omlaag gaan maar uiteindelijk besloot ik toch om mee te gaan. Van de berg af was een makkie maar terug omhoog was toch wel behoorlijk zwaar. Ik was wel eerder boven dan papa! Terug richting de auto liepen we door een lange winkelstraat waar Nikki eindelijk haar slippers kon kopen en rond 17.00 uur reden we het leuke Ronda weer uit. Ruim 5 kwartier later waren we op ons bungalowpark en konden we na een lange en vermoeiende dag eindelijk zwemmen. 

Na het dobberen mocht ik als eerste douchen en dat vindt Nikki nooit zo leuk. Mama is dan altijd ‘de stomste van de hele wereld’ en ‘de stomste ooit’… Pas om 20.30 uur gingen we eten en Nikki nam daarna haar 4e ijsje van de dag. Ik had geen trek meer en bleef steken op 3. De afgelopen dagen kregen we tijdens het potje kaarten steeds gezelschap van een uil in de grote boom naast onze bungalow maar dit keer was hij er helaas niet. Rond 22.15 uur gingen Nikki en ik naar bed.

Vandaag hebben we een rustdag en Nikki was ook pas om 09.15 uur wakker. Papa heeft eerder al een spulletje tegen muggen gehaald maar dat helpt nog niet echt. Ik ben weer gestoken! Van kakkerlakken hebben we gelukkig geen last meer maar de muggen, vliegen en mieren zijn nog steeds gezellig van de partij. We liggen nu allemaal bij het zwembad en dat zullen we de rest van de dag blijven doen. Morgen waarschijnlijk weer een uitstapje.