Verona

35 °C 🇮🇹

—————

Bardolino

Piazza dei Signori, Verona

Piazza delle Erbe 🥣

Via Cappello 🍦

Arena di Verona, Piazza Brà

Castelvecchio

—————

Camping Cisano & San Vito, Cisano di Bardolino 😴

—————

Even na 12.00 uur waren we in Verona. Onderweg moest Nikki nog met mama poseren tussen de druivenplantjes op 1 van de vele wijngaarden in deze omgeving. In Verona was het nog even zoeken naar een parkeerplaats in het centrum maar uiteindelijk stonden we mooi nabij het Teatro Romano en de Ponte Pietra, een brug over de rivier Adige. Via deze brug liepen we zo het oude centrum in en de parkeerkosten van 1 euro per uur vielen alles mee. Verona was vanwege de ligging een belangrijk handelscentrum in de Romeinse tijd. Aan het einde van de Oostenrijkse Brennerpas in het noorden en ook goede toegangswegen vanuit het westen en oosten. Tegenwoordig is het een typische Italiaanse stad met ongeveer 270.000 inwoners, een leuk centrum, gezellige pleinen, veel toeristen en goede winkels. 

De bewolking van de ochtend was in rap tempo verdwenen waardoor het ‘gewoon’ weer 35 graden zou worden in de middag. Onze eerste bestemming was het Piazza dei Signori waar een standbeeld staat van Dante Alighieri, een Italiaanse dichter en filosoof uit de oudheid. Ik ken de beste man natuurlijk niet. Via een kort straatje loop je dan zo het Piazza delle Erbe op, het door paleizen omgeven oude Romeinse forum. Daar is dagelijks een markt met vooral groente, fruit, kleding en souvenirs. Terwijl Nikki en ik ons vermaakten bij een fontein ging mama op zoek naar leuke jurkjes. Nikki liep namelijk alleen in een onderbroek en t-shirtje rond omdat ze weigert om een korte broek of jurk aan te trekken. Te strak, niet mooi, te klein of te groot. En daar worden papa en mama soms heel erg moe van...

Een aantal jurkjes hebben we wel gepast maar uiteindelijk kocht mama alleen 2 grote bekers met vers fruit. We gingen op de stoep zitten in de schaduw en het duurde niet lang of alles was op. Aardbeien en druiven vinden we allebei lekker en daarnaast is Nikki gek op pruimen, ik op kiwi en meloen, maar ananas hoeven we juist weer niet. Op zoek naar een ijssalon liepen we vervolgens verder naar de Via Cappello waar zich op een binnenpleintje 'La casa di Giulietta' (het huis van Julia) bevindt. Verona is de stad van Romeo en Julia en op dat pleintje vind je het beroemdste balkon uit de toneelgeschiedenis. Casa Capuleti is de officiële naam van het huis en het is een enorme toeristische attractie. Het tunneltje dat naar het plein leidt is aan beide kanten volledig bedekt met liefdesbriefjes en ook nu stonden er veel mensen een ongetwijfeld zoetsappige tekst te schrijven. Papa en mama vinden dat allemaal maar poppenkast en we waren dan ook snel weer weg.

Even verderop kregen wij ons beloofde ijsje en de keuze was dit keer verrassend: citroen. Mama nam een ijsje van bevroren aardbei en die vond ze erg lekker. De Via Mazzini is dé winkelstraat van Verona en deze komt uit bij het Piazza Brà. En dat is weer het toneel van de Arena di Verona waar nog steeds grootse voorstellingen in de open lucht worden gegeven. We zijn verder niet binnen geweest maar de buitenkant was net een kleinere versie van het Colosseum in Rome. Omdat papa parkeergeld had betaald tot 15.00 uur was het inmiddels ook tijd om ons rondje verder te voltooien langs de oevers van de Adige. We liepen nog langs het Castelvecchio, een bakstenen burcht die na de bouw in 1354 het grootste bouwwerk uit die tijd was. En vervolgens staken we via de Ponte Vittoria de rivier weer over voor het laatste stukje. 

Vanwege de warmte wilde ik steeds gedragen worden en papa besloot om de auto alleen op te halen. Mama en ik konden dan in een parkje in de schaduw zitten en Nikki lag inmiddels al te slapen in de buggy. Op de terugweg hebben we nog snel wat boodschappen gedaan bij de Lidl in Lazise en daarna op de camping een uurtje gezwommen. Nikki durft met haar bandjes om al heen en weer in het diepe zwembad! Papa ging nog bij de receptie melden dat onze wastafel in de badkamer lekt en dat wordt morgen hopelijk verholpen. Dat gebouwtje heeft dan wel de naam ‘Perla’ maar een pareltje kunnen we het toch niet noemen. 

Eten gingen we vanavond bij het meer en daar hebben Nikki en ik ons een beetje misdragen. Niet luisteren, weinig eten (Nikki), schreeuwen en over het terras rennen. Gelukkig mochten we nog wel naar de kinderdisco en na een weifelend begin hebben we tot 21.30 uur staan dansen. Ik moet nog een beetje wennen aan de buitenlandse liedjes maar dat komt vast wel goed. Toen we in het donker terug naar onze kamer liepen zaten veel mensen buiten een spelletje te doen voor hun caravan of tent. Papa en mama vinden het bijzonder dat er veel dure auto’s staan op deze benauwde camping met kleine plaatsen. Tesla, Mercedes, Audi, Lexus en de nodige cabrio’s, alles rijdt voorbij. En dan ‘s avonds zelf koken op een kneuterig gasfornuis; wij zullen dat echte campingleven wel niet begrijpen. Ik lig inmiddels weer boven in ons stapelbed te slapen en dat is best nog wel link zonder hekje aan de zijkant. Er liggen uit voorzorg dekens op de grond maar ik moest er toch maar niet uit rollen. Morgen gaan we waarschijnlijk niet met de auto weg en alleen een kleine wandeling maken. Verder doen we rustig aan. Helaas is zowel de Wifi als het normale Internet op papa’s telefoon dramatisch waardoor de foto’s nog even op zich laten wachten. Binnen Europa is dat blijkbaar een stuk lastiger te regelen dan in een Aziatische jungle... Tot morgen!