Monaco

19 °C 🇫🇷 🇲🇨

—————

Villefranche-sur-Mer

Saint-Jean-Cap-Ferrat

Café de Paris, Monte Carlo, Monaco 🍺 🥣

McDonald’s, Villeneuve-Loubet 🥣

—————

Camping Antipolis, Biot 😴

—————

Het idee van papa, vroeg naar Italië, kwam niet helemaal uit de verf. Mama en ik deden rustig aan en we zaten pas om 10.00 uur in de auto. Dat was te laat omdat we om 13.00 uur alweer in Monaco moesten zijn. Mama vergat ook nog haar tasje waardoor we weer terug moesten naar de camping, dat was een beetje dom. We besloten toen maar om vanaf Nice de kustweg naar Monaco te nemen. Het duurde erg lang voordat we door Nice heen waren vanwege het drukke verkeer, maar daarna reden we lekker door. In Villefranche-sur-Mer lag een groot cruiseschip aangemeerd in een mooie baai en daar hebben we nog wat leuke foto's van gemaakt. Papa had in een boekje gelezen dat het plaatsje Saint-Jean-Cap-Ferrat erg leuk moest zijn. Dat ligt op een schiereiland waar alleen maar hele rijke mensen wonen. Het viel nu een beetje tegen. Er waren overal wegwerkzaamheden en het haventje lag er verlaten bij. Het was vandaag ook bewolkt en maar 19 graden, in de zomer zal het wel gezelliger zijn. Ik kreeg daar wel een lekker flesje melk dus ik vond het allemaal prima.

Langs de mooie kustweg reden we verder door kleine dorpjes met leuke strandjes en haventjes. Om 12.30 uur waren we uiteindelijk in Monaco en daar was het verkeer weer lekker druk. We hadden met Allard en Manon afgesproken bij het beroemde Café de Paris aan het Place du Casino. In de parkeergarage van het casino waren gelukkig nog 5 plekjes vrij, anders hadden we de halve stad weer door gemoeten om onze auto kwijt te raken. Papa en mama hebben lekker geluncht en een wijntje gedronken bij Café de Paris, en dat was best wel prijzig. Na het eten liepen we voor het Monte Carlo Casino langs, waar alle toeristen foto's maakten van de dure auto's die er voor de deur stonden. Ferrari's, Aston Martins, Lamborghini's, Maserati's, noem maar op. We zijn inmiddels wel wat gewend, maar het blijft leuk om naar te kijken.

In de hele stad waren de voorbereidingen al begonnen voor de Formule 1 Grand Prix van 23 t/m 26 mei. Hekken, tribunes, reclames, posters, wegbelettering, een enorm circus. Hierdoor konden we niet overal langs en was het rondom de haven tussen de auto's door slingeren met de kinderwagens. Het kindje van Allard en Manon, Jet, is 4 dagen jonger dan ik. Ze is iets groter, maar ligt nog gestrekt in de bak. Ik mag lekker rechtop zitten zodat ik alles kan zien. Ik had het weer erg naar mijn zin en was voortdurend aan het lachen, brabbelen en schreeuwen. Jet was ook erg blij dus de papa's en mama's waren heel tevreden met ons! Boven op een berg ligt het Prinselijk Paleis van Monaco. Hiervoor moesten we voorbij de haven een flink stukje wandelen langs de kust, een steil pad omhoog. Daarna met een lift verder en uiteindelijk nog een trappetje op. Het waaide ook nog hard dus papa en Allard moesten flink duwen! Toen we boven waren was het alweer flesjestijd voor Jet en mij, dus gingen we op een terrasje zitten. Papa nam een biertje voor 8 euro en mama een colaatje voor 5 euro, dat zijn daar hele normale prijzen. Volgens papa leken de 2 obers sprekend op Sylvester Stallone en Phil Taylor. Ik ken die kerels verder niet, maar volgens papa was het zo. En papa heeft (bijna) altijd gelijk!

Toen er afgerekend was, liepen we door een paar smalle winkelstraatjes naar het paleis. Een mooi gebouw op een groot plein, met aan beide kanten een prachtig uitzicht over de stad. We zijn langs de andere kant weer omlaag gelopen en waren rond 18.30 uur bij het casino. Jet lag inmiddels al te slapen en ik begon te huilen van de vermoeidheid. We hebben Allard en Manon snel gedag gezegd en zijn in de stromende regen terug naar Antibes gereden. Onze camping ligt eigenlijk in Biot, een klein dorpje net buiten Antibes. Papa en mama zijn nog langs de McDonald’s gereden in Villeneuve-Loubet, omdat ze geen zin meer hadden om te koken. Ik kreeg om 19.30 uur nog snel een warm hapje en een flesje melk, voordat ik als een blok in slaap ben gevallen. De regen kletterde toen nog lekker op het dak van onze caravan.