Amsterdam - Willemstad - Jan Thiel

🇳🇱 🇨🇼

—————

Schiphol, Amsterdam ✈️

Hato Airport, Curaçao ✈️

—————

Morena Resort, Jan Thiel 😴

—————

Gisteren werd ik weer eens vroeg uit mijn bedje gehaald. Ik had geen idee wat er nu weer ging gebeuren, maar om 06.45 uur zat ik in de auto. Opa bracht ons naar Schiphol en ik was nog niet goed uitgeslapen. Papa trouwens ook niet, want hij liet zijn telefoon in de auto liggen en opa was toen alweer weg. Tante Karin gaat maandag gelukkig ook naar Curaçao en hopelijk kan zij de telefoon nog meenemen. Dat maakt het voor mij wel een stuk eenvoudiger om deze reisverslagen te schrijven. Curaçao dus, mijn eerste verre reis. Daar blijven we eerst 6 nachtjes, voordat we op 6 november een cruise van 7 nachtjes gaan maken langs Panama, Colombia, Aruba en Venezuela. Daarna nog 1 nachtje in Curaçao, zodat we uiteindelijk op 15 november, de verjaardag van oma, weer terug in Nederland zijn. De vlucht was voor mij geen pretje. Tante Karin had voor ons een babybedje geregeld, maar daar ben ik eigenlijk al iets te groot voor. Ik lag helemaal klem! Overdag slaap ik vaak weinig en dat was nu niet anders, ik moest dus 10 uur lang zoet gehouden worden. Het jongetje naast ons was 7 maandjes oud en hij gedroeg zich voorbeeldig. Ik was vooral aan het gillen, schreeuwen, jengelen en huilen, zodat de andere passagiers zich de hele reis aan mij konden ergeren. Papa was trots op me! Onderweg kreeg ik van een stewardess een kaartje en een kadootje, een konijntje van de KLM. Dat was een verrassing van oom Jeroen en oom Bas! Papa was een beetje teleurgesteld, want hij had liever een upgrade naar de business class gekregen.

Onze gezagvoerder Joop was bezig aan zijn laatste vlucht. Hij had zijn eigen crew samengesteld en zijn hele familie was mee. Ik heb een leuk kaartje voor hem geschreven, en nadat we van boord gingen hebben we samen een fotootje gemaakt. Na de landing in Curaçao werd het vliegtuig als eerbetoon nog natgespoten door de brandweer, en Joop, geboren op het eiland, werd in de aankomsthal al opgewacht door televisie en pers. Het duurde nog een uur voordat we voorbij de douane waren, want ze doen hier inderdaad rustig aan. Buiten stond Michel, een kennis van papa, op ons te wachten. Hij werkt bij de marine en woont hier met zijn vriendin. Pas in 2016 gaan ze weer terug naar Nederland. Michel bracht ons met zijn auto naar het Morena Resort, vanwege de drukte toch een ritje van 45 minuten. Onderweg hebben we geld gepind voor de eerste boodschappen, en was het uiteraard noodweer zoals bijna overal waar papa en mama arriveren. We hebben Michel gedag gezegd en later deze week gaan we nog ergens een biertje drinken. Ik niet natuurlijk, ik krijg limonade!

Na een welkomstdrankje bij de receptie brachten we onze spulletjes naar het appartement. Op de bovenste verdieping zoals gevraagd, en het babybedje stond al klaar. Goed geregeld door tante Karin! Het is een groot en nieuw appartement, met een gigantische veranda waarop ik lekker rond kan kruipen. Eigenlijk was het voor mij allang tijd om naar bed te gaan, maar omdat het hier 5 uur vroeger is dan in Nederland moest ik nog even wakker blijven. We hebben een stukje gelopen naar een supermarkt in de buurt, een Antilliaanse versie van de Albert Heijn. Hier hebben ze ook veel bekende producten die wel allemaal twee keer zo duur zijn als bij ons. Terug op het resort kreeg ik nog een laatste flesje melk, en omdat we helaas geen magnetron of waterkoker hebben moeten we een ouderwetse fluitketel gebruiken. Het water uit de kraan kun je hier namelijk niet drinken. We hebben ook geen flessenopener, en papa sloeg zijn eerste flesje Corona stuk op het aanrechtblad toen hij het op die manier wilde proberen. Dat was zonde en papa moest vloeken! Ik heb mijn eigen kamertje in het appartement en viel al snel in slaap. Gelukkig is Stekeltje ook weer mee, en de leuke beestjes die Lisa heeft gemaakt liggen ook allemaal gezellig naast me. Helaas lukte het door het tijdsverschil niet om de hele nacht door te slapen. Rond 04.00 uur vond ik het mooi geweest en begon ik te huilen. Mama ging nog bij me op de kamer liggen maar dat hielp ook niet echt. Nu zitten we lekker op ons grote terras. Ik ben net onder de douche geweest en weer vrolijk. Vogeltjes in alle kleuren komen stukjes brood eten en dat vind ik erg interessant. Het zonnetje breekt nog niet echt door, maar ik hoop vanmiddag wel te kunnen zwemmen. Tot morgen!