Eindhoven - Zagreb - Velika Gorica - Rastoke - Seliste Dreznicko

12 °C 🇳🇱 🇭🇷

—————

McDonald’s, Eindhoven Airport 🥣

Eindhoven Airport ✈️

Zračna Luka Franjo Tuđman, Zagreb Airport ✈️

—————

Dream Hotel, Velika Gorica 😴

—————

Rastoke, Slunj

—————

BeaR’s LOG, Selište Drežničko, Rakovica 😴

—————

We hebben weer 2 weken vakantie! Omdat Sri Lanka of een andere verre bestemming nog steeds niet mogelijk is vanwege Corona moesten papa en mama weer iets leuks zoeken in Europa. Hopelijk is dit wel de laatste keer dat we nog beperkt worden door dat vervelende virus. Papa had betaalbare tickets naar Zagreb gevonden en dus zaten we gisteren om 15.30 uur in de auto richting Eindhoven. 

Bijna 2 uur later stond de auto op P5 en moesten we nog een klein stukje lopen. Nadat we onze grote koffer zelf met een scanner op de bagageband hadden gezet gingen we eerst een hapje eten bij de McDonald’s. En daar zaten we zomaar naast bekenden die in onze wijk wonen! Zij gingen 4 nachtjes naar Sevilla. Met volle buikjes begon daarna het wachten en rond 20.00 uur zaten we eindelijk aan boord op rij 23. Papa had geboekt bij Ryanair maar het vliegtuig was van dochtermaatschappij Lauda Europe. Die had ik nog niet op mijn lijstje staan! 

Om 22.50 uur waren we geland in Zagreb en dat is de hoofdstad. Voor papa alweer de derde keer Kroatië in 4,5 maand tijd. De paspoortcontrole ging snel en onze gele koffer lag al op de bagageband te wachten. Deze koffer hadden papa en mama eigenlijk bijgeboekt om onze snowboots kwijt te kunnen maar die hebben we helemaal niet nodig. In januari was het ‘s nachts nog -9 graden in het noorden van Kroatië maar nu is het overdag bijna 15 graden.

Toen we buiten stonden belde papa het hotel en 10 minuten later kwam de gratis shuttle ons ophalen. Een klein stukje rijden naar het Dream Hotel in Velika Gorica, een stadje ten zuidoosten van Zagreb. We hadden een mooie kamer op de begane grond (nummer 14) met een schuifdeur tussen de bedden en een groot bubbelbad in de badkamer. Papa moest een muntje opgooien om te bepalen wie het bed bij het raam mocht hebben en ik had beloofd dat ik niet boos zou worden als ik zou verliezen. Nikki won en ik werd natuurlijk toch boos… Maar uiteindelijk gaf Nikki toe en kreeg ik toch mijn zin. Meestal is dat andersom.

We hadden onze pyjama’s uit de koffer nodig en toen ontdekte mama dat het cijferslot kapot was. Ze hebben er natuurlijk weer mee gesmeten op de luchthaven en nu ging hij niet meer open. Mama is altijd bang dat onze spulletjes gestolen worden en dat was nu in ieder geval onmogelijk! Papa had uiteindelijk een kurkentrekker bij de receptie nodig om het slot te forceren. Toen was het al bijna 23.30 uur en hoog tijd voor Nijn en mij om te gaan slapen. 

Vanmorgen werden we om 10.30 uur weer met het shuttle busje naar het vliegveld gebracht. Daar moesten we de huurauto ophalen, een witte Hyundai Kona die nog bijna nieuw is. Mama was dit keer dus snel klaar met het zoeken naar schades want die waren er niet. Het was ongeveer 140 kilometer en een kleine 2 uurtjes rijden naar ons huisje in Selište Drežničko, een plaats in de gemeente Rakovica. Papa en mama vertrouwden helaas volledig op de navigatie en die stuurde ons om onduidelijke redenen te ver naar het westen. Via een toeristische route door het binnenland kwam uiteindelijk alles goed.

We zouden in Slunj nog een tussenstop maken en daar waren we nu pas rond 14.15 uur. In deze stad gaat de deels ondergrondse rivier Slunjčica bij het dorpje Rastoke over in de Korana. En dat is weer de rivier die de meren van Plitvice voedt. Rastoke is een nederzetting van watermolenaars; het dorp heeft zelf ook diverse watervallen en die waren groter en mooier dan verwacht. Waarschijnlijk omdat het in deze tijd van het jaar vaak regent. Zoals nu, want we liepen met ongeveer 12 graden in de stromende regen. Na de nodige foto’s zaten we een uurtje later weer in de auto voor de laatste 25 kilometer naar ons huisje.

Onderweg gingen we nog boodschappen doen bij een supermarkt die Tommy heet. Daarna snel door naar BeaR’s LOG waar eigenaresse Dragana ons al op stond te wachten. We kregen een rondleiding door het houten huis die haar echtgenoot zelf heeft gebouwd. Ook de meeste meubelen waaronder de bedden zijn van eikenhout. Prachtig! En de grote jacuzzi naast de enorme veranda konden Nikki en ik natuurlijk helemaal waarderen. Binnen stond van alles voor ons klaar: vers fruit, snoepjes, sap, zelfgemaakte walnotenlikeur en in de koelkast een groot bord met olijven en stokbroodjes met lokale ham en kaas. Zo gastvrij maak je het in Nederland niet mee. Er zijn 3 slaapkamers in het huis met elk een eigen badkamer. Nikki en ik slapen boven, papa en mama beneden. 

De eigenaren hebben trouwens een eigen website waar ook een 360 graden rondleiding op staat: http://www.bears-log.com

Uiteraard zaten we al snel in de jacuzzi nadat er eerst wat zakken chips doorheen gingen. Het werd al snel donker en omdat er hier beren in het wild leven werd ik toch een beetje angstig. Dus uit het hete bad, afkoelen onder een koude douche en daarna bij de houtkachel weer opwarmen. Nu zitten Nikki en ik filmpjes te kijken op onze iPads terwijl mama tomatensoep aan het maken is. Morgen gaan we naar de meren van Plitvice en dat is hier maar 4 kilometer vandaan. Het zonnetje gaat dan waarschijnlijk schijnen dus we hopen op een mooie dag.