Xanten - Wesel

15 °C 🇳🇱 🇩🇪

—————

Xanten 🍦

Rees

—————

Welcome Hotel Wesel 😴

—————

Nikki en ik hadden vandaag een studiedag op school en dus was er gelegenheid voor een weekendje Duitsland. Geen Winterberg dit keer want daar is het niet koud genoeg. Papa had een mooie aanbieding gevonden voor een hotel in Wesel, een stadje net over de grens in Nordrhein-Westfalen. Om 10.30 uur reden we de straat uit die net opengebroken werd door een verzameling simpele zielen van de gemeente. Nikki en ik hadden onze nieuwe koffers weer volgeladen met speelgoed en make-up want ook voor 2 nachtjes kun je nu eenmaal niet genoeg spulletjes bij je hebben! Net voor de grens bij Arnhem werd er nog even getankt en kregen we een hotdog. Daarna was het nog een uurtje rijden naar onze eerste bestemming Xanten. We konden pas om 15.00 uur inchecken en dus hadden we nog anderhalf uur om te overbruggen. Xanten is een stadje uit de Middeleeuwen aan de zuidoever van de Rijn en vooral bekend om het archeologische park met opgravingen uit de Romeinse tijd. Dit park hebben we echter niet bezocht omdat papa en mama Pompeï al hebben gezien; daarmee vergeleken valt toch alles tegen. Via een soort stadswal liepen we het oude centrum in met een groot plein, de Markt. Grote blikvanger is dan meteen de imposante Dom van Xanten, vernoemd naar de Romeinse officier Viktor van Xanten die later als martelaar werd gedood vanwege zijn Christelijke geloof.

Vanaf het plein konden we door een stadspoort naar de kathedraal toe en we zijn ook even binnen geweest. Niet te lang natuurlijk want buiten was het 15 graden en de zon scheen volop. We liepen langs een molen en door de oude straatjes van het kleine centrum. Daarna was het tijd voor een ijsje en als afsluiting mochten we even klauteren in een fraaie houten speeltuin. Via een andere brug over de Rijn zouden we naar Wesel rijden want dat ligt aan de noordoever. We kwamen echter in een file terecht en toen papa diverse auto’s zag keren besloot hij dat ook maar te doen. Achteraf een slechte keuze...

We reden weer terug richting Kalkar en Kleve en dat kostte bijna een uur. Maar in het dorpje Rees werden we ook nog eens van achteren aangereden door een busje! De 3 bouwvakkers zagen te laat dat wij moesten wachten op een afslaande auto en ze konden ons niet meer ontwijken. Een behoorlijke klap met wat flinke deuken en een kapot achterlicht als gevolg. Nikki en ik moesten huilen van de schrik maar we kwamen er ongeschonden vanaf. Gelukkig kwam de mevrouw die voor ons had gestaan zich melden als getuige en zij belde ook meteen de politie. Ook kwamen er 2 dames aangesneld uit een woning verderop want zelfs op 100 meter afstand hadden ze de klap gehoord. We mochten daar thuis even wachten maar mama bedankte daar vriendelijk voor. Zij was al druk bezig met het schadeformulier. De onbeholpen figuren uit het busje stonden er wat verloren bij want zij waren ook wel geschrokken toen ze zagen dat Nikki en ik op de achterbank zaten.

Het duurde vervolgens een uur voordat de politie al het papierwerk had afgehandeld. Eerder was er al met loeiende sirenes een ambulance gearriveerd maar die kon meteen weer vertrekken. Nikki dacht dat de politie de mannen uit het busje mee zou nemen om ze in de gevangenis te gooien en 100 uur zitten leek haar wel een gepaste straf! Nadat alles was geregeld hebben papa en mama de chauffeur van het busje nog maar een handje gegeven nadat ze hem eerder nog hadden uitgekafferd. Maar hij deed het natuurlijk ook niet met opzet. Het was inmiddels wel bijna 18.00 uur en vanwege het kapotte achterlicht mogen we eigenlijk niet in het donker rijden.

Maar even later reden we al het parkeerterrein op van het Welcome Hotel Wesel en dat is een enorm gebouw aan de Rijn. We hebben kamer 320 op de derde verdieping en net als alle andere kamers is dat een ruime suite met een aparte slaapkamer, een keuken met eettafel en een balkon. Alleen geen bad in de badkamer helaas! Papa was blij dat hij over mijn leeftijd had gelogen want kinderen tot 6 jaar verblijven hier gratis. Dat scheelde 50 euro en papa hoefde alleen zijn eigen paspoort maar te laten zien. In het restaurant hebben we dat geld beter besteed en na een warme douche liggen Nikki en ik nu op onze uitgeklapte slaapbank. Morgen wordt het weer een mooie dag en dan rijden we waarschijnlijk naar Münster. Ik hoop dan wel zonder botsingen!