Hua Hin

32 °C 🇹🇭

—————

Hutsadin Elephant Foundation, Hua Hin

Caruso 🍺 🥣

Night Market

—————

Hotel Ayrest, Hua Hin 😴

—————

Het zou een bewolkte dag worden met een korte regenbui en toch 32 graden. Ideaal dus voor een uitstapje en dat werd zoals gezegd de Hutsadin Elephant Foundation aan de rand van Hua Hin. Om 09.45 uur zaten we in de taxi en na een kwartiertje waren we op onze bestemming. Hutsadin is een non-profit organisatie die volledig afhankelijk is van giften en een groep donateurs. Geen commercieel circus dus, maar een opvang voor olifanten die vanwege ziekte of ouderdom door hun eigenaren in de steek zijn gelaten. Zielig! Bovendien moeten ze worden gekocht van deze eigenaren en dat is vaak een dure grap. Voor Songkhran bijvoorbeeld, het jongste olifantje, moest ruim 1 miljoen baht worden betaald! We werden ontvangen door een vrijwilliger en konden in een kantoortje kiezen wat we wilden doen. Papa en mama dachten dat ik het wel leuk zou vinden om een korte show van Songkhran te zien en hem daarna te wassen. Maar dat was toch een verkeerde inschatting. Ik vind beestjes ontzettend leuk maar ze moeten niet te dichtbij komen. En zeker niet als ze zo groot zijn! Dat heb ik absoluut van mama want zij blijft ook liever op een afstandje. Nikki maakte zich niet zo druk en zat rustig te kijken.

De kleine Songkhran is pas 7 jaar oud en dus nog behoorlijk speels. Zijn naam kan 2 betekenissen hebben: 'Thais Nieuwjaar' of 'van plaats veranderen'. De show was erg grappig. Hij ging mondharmonica spelen, dansen, op een krukje zitten en basketballen. Daarna mocht papa nog even opdraven voor 2 laatste trucjes, want mama en ik durfden natuurlijk niet. Eerst pakte Songkhran een hoedje van papa's hoofd en toen ging hij een voetbal op het doel schieten waar papa voor stond. Na een welverdiend applaus konden we van dichtbij nog meer foto's nemen, en die zijn erg leuk geworden. Vervolgens mochten we het olifantje met een tuinslang nat spuiten in zijn open huisje. Samen met papa of mama durfde ik dat wel, maar toch hield ik Songkhran de hele tijd goed in de gaten. Natuurlijk kon er niets gebeuren want Jack was steeds in de buurt. Hij is de persoonlijke begeleider van Songkhran, de 'mahout'. Er wonen 6 olifanten bij Hutsadin en ze hebben ook allemaal een eigen mahout. Uiteindelijk hebben we nog een klein rondje over het terrein gelopen en de andere olifanten ook gezien. De oudste is inmiddels 91 jaar. We namen tot slot een drankje op het terras en papa en mama hebben natuurlijk wat geld gedoneerd. Daar kunnen ze weer sinaasappels van kopen, het lievelingseten van Songkhran! Ik vond hem erg lief maar aaien doe ik alleen bij kleinere beestjes.

Rond 12.00 uur waren we terug in ons hotel en daar bleven we de hele middag. Beetje zwemmen, beetje spelen, een soepje eten in het restaurant en nog wat boodschappen doen bij de supermarkt verderop. Om 17.00 uur gingen we weer met het shuttle busje naar het centrum en dat begin ik nu ook steeds leuker te vinden. Lekker uitwaaien achterin en naar de auto's en de mensen kijken. We gingen eten bij het Italiaanse restaurant Caruso en dat was prima. Mama nam zelfs nog een glaasje wijn! De serveersters probeerden de hele tijd grapjes met mij uit te halen, maar ik blijf toch een angsthaasje met vreemde mensen. Er kon uiteindelijk wel een klein lachje vanaf, maar dat is voldoende. Na het eten ging papa nog even kijken bij de kleermaker waar we gisteren ook al binnen stonden. Hij kon ook niet anders want het mannetje stond al buiten op straat op ons te wachten. Met die rode kinderwagen vallen we gelukkig niet zo op... Papa heeft toch maar een donkergrijs pak met een lichtblauwe voering besteld, want je moet wel eens een gokje wagen. De prijs ging omlaag van 6.000 naar 4.000 baht en de maten werden netjes opgenomen. Morgen moet papa terug om te passen, zodat er woensdag eventueel nog aanpassingen gedaan kunnen worden. Het vriendelijke mannetje komt overigens uit Nepal en is opgegroeid in Birma, het huidige Myanmar. Hij vond Nikki erg leuk omdat hij zelf een dochter van 4 maanden oud heeft.

Voordat het shuttle busje ons weer op kwam halen, konden we nog een klein rondje over de Night Market lopen. Mama wil nog wel een paar dingetjes kopen, maar daar was nu geen tijd meer voor. Gisteren heeft ze al wel vrolijke slippertjes gekocht bij een stalletje op straat. Nikki was ondertussen in tranen uitgebarsten omdat ze weer een flesje melk wilde. Ze heeft dan weinig geduld en we hadden dus de hele weg muzikale begeleiding in het busje! Ik weet nog niet wat we morgen gaan doen. Papa heeft mama niet kunnen overhalen om een excursie te boeken, dus het zal wel een rustig dagje worden. Papa had een leuk boottochtje gezien, waarbij je eerst roze dolfijnen kunt spotten bij Dolphin Bay en daarna aapjes kunt kijken op Monkey Island. Ik had natuurlijk wel graag mee gewild, maar voor Nikki is een lange en hete dag waarschijnlijk toch een beetje te gek. Morgen weet ik meer...