Portofino - Santa Margherita Ligure

35 °C 🇮🇹

—————

Al Faro di Portofino 🍺

Portofino 🍦

Da Emilio, Santa Margherita Ligure 🍺 🥣 🍦

—————

Borgonovo Ligure 😴

—————

Om 09.30 uur heb ik met papa broodjes en bananen gehaald bij de ‘panificio’ in het dorpje. En nadat Nikki het dagelijkse gevecht om haar kleertjes had verloren zaten we om 11.00 uur in de auto richting de kust. Papa wilde vandaag graag naar Portofino, een wereldberoemd plaatsje met 1 van de mooiste haventjes aan de Middellandse Zee. Elk uur vertrekt er een ferry vanuit een nabijgelegen badplaats want met de auto is Portofino nauwelijks bereikbaar. Zeker niet in het hoogseizoen. Het idee was om in Rapallo op de boot te stappen maar dat bleek een chaotisch stadje waar de parkeerterreinen niet goed stonden aangegeven. Na 2 rondjes tussen de ontelbare scooters en toeterende auto’s besloot papa om maar door te rijden naar Santa Margherita Ligure. Daar konden we gelukkig wél eenvoudig parkeren in een garage nabij het centrum en binnen 10 minuten stonden we op de boulevard. De ferry zou om 12.15 uur vertrekken en na een klein sprintje konden we nog net als laatste aan boord. Anders hadden we dus een uur moeten wachten op de volgende. 

Bootje varen vind ik erg leuk en ik rende meteen door naar het bovendek met papa. Lekker in de wind over de railing hangen en naar de bootjes en het schuim op zee kijken. Nikki bleef liever met mama beneden waar ze een mooi plekje hadden bij een open raampje. Het tochtje over de Golf van Tigullio duurde helaas maar een kwartiertje want toen dreven we de haven van Portofino al binnen. En we waren daar niet alleen! Papa had op Internet gezien dat er vandaag geen cruiseschip aan zou meren in Genua want dan was het nog veel gezelliger geworden op de kade. En met een temperatuur die op zou lopen tot 35 graden bleef ons dat dus bespaard. Portofino betekent ‘haven van de dolfijnen’ omdat deze beestjes regelmatig voor de kust worden gesignaleerd. Maar vandaag helaas niet...

We begonnen ons bezoekje met een flinke wandeling naar de vuurtoren. Eerst een steile trap omhoog en daarna via een mooi pad met een prachtig uitzicht over zee. Dat werd dus regelmatig poseren voor een foto! Het eindpunt was alleen iets verder dan gedacht dus Nikki en ik begonnen natuurlijk te piepen. Ik vind het niet eerlijk dat Nikki af en toe bij papa op zijn nek mag zitten omdat ze toevallig iets kleiner is. Uiteindelijk bleek de vuurtoren een lullig gebouwtje maar de naastgelegen Lounge Bar (Al Faro di Portofino) heeft wel een schitterende locatie. De drankjes begonnen wel bij 5 euro per stuk dus we bestelden alleen 2 flesjes koud water en een klein biertje voor papa. Nikki en ik konden de gratis chips wel waarderen en de meeste pinda’s werden door ons aan een nieuwsgierige zeemeeuw gevoerd.

Gelukkig ging de terugweg een stuk beter want toen liepen we voornamelijk naar beneden. En de kleine hagedissen die steeds over het pad schoten waren grappig om te zien. Bij het Castello Brown namen we een andere route en die gaf een prachtig uitzicht op het haventje. Eenmaal beneden gingen we op zoek naar ons beloofde ijsje nadat we eerst even pootje konden baden in het koele water. De eerste ijssalon sloegen we nog over omdat je daar 4 euro per bolletje moest betalen! Voor alle filmsterren en modeontwerpers die een huis of boot in Portofino hebben is dat natuurlijk een lachertje want de prijs per vierkante meter is ongeveer 30.000 euro. De paar winkelstraatjes hadden we snel gezien en aan de overkant van de kade konden we 2 bolletjes krijgen voor 4 euro. Dat was beter. Nikki en ik mochten allebei nog wat foto’s maken met de telefoon van papa en toen was het om 16.00 uur alweer tijd om met de ferry terug te gaan. Papa en mama vonden Portofino wel mooier dan de dorpjes van Cinque Terre die hier slechts een uurtje zuidwaarts liggen. Maar ik heb die dorpjes al gezien want dat was mijn eerste vliegreis in 2013! En ook papa en mama hoeven daar geen tweede keer heen.

Onze ferry was nu iets kleiner en we konden beneden op het achterdek zitten. In Santa Margherita Ligure hebben Nikki en ik met onze voetjes in een grote fontein gezeten voordat we op zoek gingen naar een tentje om te eten. Bij restaurant Da Emilio heb ik lekkere spaghetti gegeten terwijl Nikki vooral soepstengels in haar glas water zat te dopen. Vervolgens nog een laatste ijsje toe: mama en Nikki aardbei, papa mandarijn en ik chocolade. In de parkeergarage mochten papa en mama nog even 17 euro 50 aftikken en om 19.15 uur stapten we ons appartement weer binnen. Na een 3e ijsje lig ik inmiddels weer boven in het stapelbed met een draaiende ventilator op onze kamer.