Cinque Terre
🇮🇹
—————
Riomaggiore, Cinque Terre
Vernazza 🍺 🥣 🍦
Monterosso al Mare 🍺
McDonald’s, Pisa 🥣
—————
Hotel Amalfitana, Pisa 😴
—————
Het slapen ging een stuk beter in het grote bed! Ik ben nog wel een paar keer wakker geworden, maar dat kwam omdat ik weer eens op mijn buik was gerold of overdwars in bed lag. Als papa mij dan goed legt slaap ik meteen weer door. Ik ben vannacht wel twee keer in mijn wangetje gestoken door een mug, waarschijnlijk dezelfde die papa en mama ook al te pakken heeft gehad. Stoute mug! Voordat we op pad gingen heb ik op Facebook nog snel de mooie tekening van mijn grote nicht Lisa gezien, en die is heel goed gelukt! Om 09.00 uur liepen we richting het Centraal Station van Pisa. Onderweg kochten we nog broodjes, maar die waren niet zo lekker. Papa was gisteren nog heel positief over de trein in Italië, maar vandaag zou daar verandering in komen. We moesten flink betalen voor een soort Intercity naar La Spezia, en de kaartjesautomaat was bijzonder vaag. Het bleek dat je eigen stoelen moest reserveren in genummerde coupés, net zoals in een vliegtuig, en uiteindelijk zaten we natuurlijk niet bij elkaar. De trein was overvol en we besloten om maar 45 minuten in het halletje te blijven staan. Ik kon gelukkig in de buggy zitten en een broodje eten.
Vanaf La Spezia moesten we nog 7 minuutjes verder naar Riomaggiore, het meest zuidelijke dorpje van de Cinque Terre. Met de taxi zou dat ritje 37 minuten duren; zo afgelegen ligt dit Nationaal Park. Slechts 1 keer per uur gaat er een trein langs alle dorpjes, en dat is in het hoogseizoen echt veel te weinig. De toeristen rollen bijna over elkaar heen om aan boord te komen of uit te stappen, echt dramatisch geregeld. Het station van Riomaggiore ligt tussen twee tunnels en wij stonden gelukkig precies in het midden. We kochten wat flesjes water en ik kreeg nog een laagje zonnebrandcrème. Via een tunnel kwamen we bij de hoofdstraat. Een leuk maar ontzettend steil straatje omhoog, en papa had het zwaar. Het was vandaag weer ontzettend heet en dan zijn al die trappetjes en klimmetjes niet zo fijn. We liepen naar een mooi uitzichtpunt en hebben daar wat fotootjes gemaakt. Daarna zijn we nog omlaag gelopen naar het kleine haventje, en vervolgens weer terug naar het station. Daar begint namelijk de beroemde Via dell'Amore, een wandelpad naar het tweede dorpje Manarola. Alle dorpjes zijn door wandelpaden met elkaar verbonden, maar alleen dit gedeelte is geschikt voor buggy’s. Het mocht alleen niet zo zijn, het pad was namelijk afgesloten vanwege herstelwerkzaamheden. Papa en mama moesten vloeken, het zou weer eens niet zo zijn!
Noodgedwongen moesten we nu weer met de trein verder, en dus opnieuw een bomvol perron en lang wachten. Mama werd er niet vrolijker van. We besloten om Manarola en Corniglia, het middelste dorpje, over te slaan en uit te stappen in Vernazza. Papa had gelezen dat dit het mooiste plaatsje is, en dat klopte ook. Ik kreeg eerst een flesje melk bij het restaurantje waar we gingen eten. Met volle buikjes liepen we vervolgens omlaag naar het prachtige haventje tussen de rotsen. Na wat fotootjes mocht ik even met mijn voetjes in de zee, want water vind ik inmiddels geweldig. Omdat mama geen zin had om weer terug te lopen naar de trein, gingen we om 15.00 uur met de boot naar Monterosso al Mare, het meest noordelijke dorpje. Tijdens het wachten op de boot namen we nog een ijsje. Ik maak er tegenwoordig een sport van om alles wat ik krijg eerst uit te spugen, ook de dingen die ik lekker vind. Papa denkt daarom dat ik een beetje gek ben.
Toen de boot aanlegde was het alweer een drukte van jewelste op de kade. De Aziaten waren weer aan het voordringen, maar gelukkig was er ruimte zat. Het was maar 10 minuutjes varen naar Monterosso al Mare en ook het uitzicht op dit dorpje is prachtig. Het plaatsje is wat groter dan de rest en heeft een leuk strand en een mooie boulevard. We hebben een klein rondje door het oude gedeelte gelopen en zijn toen op een terrasje gaan zitten. Mama nam een colaatje en papa een Corona, en dat kostte samen maar 5 euro 50. Die normale prijzen zijn ze niet meer gewend. Ik kreeg een flesje melk en had dus het goedkoopste drankje. Het was inmiddels 16.45 uur en we vonden het wel mooi geweest. Via een tunneltje door de bergwand en over de boulevard liepen we naar het station. Daar moesten we nog ruim een half uur wachten op de trein naar La Spezia, en het was weer erg gezellig op het perron. Op een gemiddeld station in India is het misschien wel rustiger. Het was een rechtstreekse verbinding en we konden gelukkig zitten.
De trein naar Pisa stond al klaar voor vertrek toen we moesten overstappen. We konden nog snel 2 kaartjes kopen en die waren nu een stuk goedkoper dan op de heenweg. De nadelen waren ook duidelijk: een stoptrein die er een uur over deed en geen plekje meer vrij. Pas na een kwartier konden we ergens zitten, zodat ik weer de show kon stelen tegenover andere mensen. Dat heb ik lang volgehouden, maar uiteindelijk was ik het zat en moest ik huilen van de vermoeidheid. Onze treincoupé stond toen al helemaal vol met Afrikaanse strandverkopers die onderweg waren ingestapt bij de badplaatsen en het werd daardoor steeds warmer. Rond 19.00 uur liepen we de stationshal van Pisa weer uit. Papa en mama gingen eerst naar de McDonald’s omdat het al zo laat was. Ik moest natuurlijk ook nog eten en onder de douche. Onderweg gaf een bordje aan dat het nog 30 graden in de schaduw was. Ik ben nu helemaal uitgeteld na een leuke maar vermoeiende dag, en mama ligt ook al te slapen. We zouden morgen eigenlijk nog naar Florence gaan, maar waarschijnlijk doen we rustig aan. Nog een dagje met de trein is na vandaag niet zo aantrekkelijk meer!
