Port d’Andratx - Camp de Mar

6 juli 2020 - Palmanova, Spanje

34 °C 🇪🇸

—————

Port d’Andratx

Camp de Mar ☀️ 🍺 🥣 🍦

—————

Globales Nova, Palmanova 😴

—————

Nikki en ik waren vanochtend alweer vroeg uit de veren. Omdat Nikki vannacht lag te piepen was mama uiteindelijk op haar slaapbank beland en Nikki in de slaapkamer naast papa. Na een tijdje spelen moesten onze buikjes worden gevuld en dus werd papa uit bed gejaagd om broodjes te halen in de supermarkt. Ons balkon ligt ‘s ochtends in de volle zon en eigenlijk is mama de enige die in die hitte wil ontbijten. 

We deden verder rustig aan en pas rond 11.30 uur zaten we in de auto. We zouden vandaag dichtbij huis blijven en reden in westelijke richting. Een klein stukje snelweg nog maar en vervolgens alleen bergachtige binnenwegen. Via Andratx maakten we een rondje langs 2 kustdorpjes binnen deze gemeente. Eerst naar Port d’Andratx waar we een korte wandeling naar een vuurtorentje op de pier hebben gemaakt. Nikki vond het alweer snel te heet; zij zou het liefste de hele dag bij het zwembad liggen onder ons appartement. Ik heb veel kleine zeilbootjes gezien en natuurlijk ook de nodige jachten in het haventje.

Een strandje vonden we daar echter niet en dus reden we door naar Camp de Mar, een kleine baai met een prima zandstrand. De belangrijkste attractie daar is een restaurant op een eilandje in de zee dat je via een houten bruggetje kunt bereiken. En sinds de serie White Lines op Netflix is verschenen is de populariteit alleen maar toegenomen. Gelukkig voor ons zijn daar 2 enorme hotels aan het strand nog gesloten waardoor we vrij eenvoudig een plekje aan het water konden vinden om onze handdoekjes uit te rollen. Nikki had eerst helemaal geen zin in al dat zand maar toen ze eenmaal in de heldere zee dobberde vond ze het toch wel leuk. Het is en blijft een kleine diva...

Papa ging ondertussen bij het restaurant informeren of we daar konden lunchen maar in eerste instantie was de hele dag al volledig volgeboekt. Hij kon wel voor morgen of donderdag reserveren. Uiteindelijk kwam er rond 12.45 uur toch een tafeltje vrij en konden we plaats nemen in de chique tent op een prachtige locatie. Ook hier moest de menukaart via een QR-code worden opgehaald op de telefoon van papa en de prijzen stonden daar eerst niet bij. Mama werd al bang dat ze 50 euro voor een visje moest betalen maar een ober (met een plastic scherm voor zijn gezicht) liet even later zien waar de prijslijst stond. Papa en mama namen allebei zeebaars, Nikki patatjes met ketchup en ik spaghetti bolognese. Het eilandje stroomde ondertussen vol met voornamelijk opgedofte mensen.

Na het eten hebben we nog een uurtje op het strand gelegen en om 15.00 uur reden we terug naar Palmanova. Uiteraard meteen door naar het zwembad en daar zijn we gebleven tot Nikki en ik om 18.00 uur uit het water moesten van de vriendelijke badmeester. Dat is namelijk de sluitingstijd en dus best wel vroeg. Dan maar een badje op de kamer, chips eten op het balkon en filmpjes kijken op de iPad. Twee verdiepingen schuin beneden ons zitten trouwens 2 moddervette Engelse kerels van middelbare leeftijd die alleen maar schreeuwen, zuipen en harde muziek draaien. Ze staan symbool voor het domme Britse volk dat in deze hoek van het eiland in groten getale de straten bevolkt.

Mama heeft net onze natte haartjes gekamd en zometeen gaan we richting de boulevard om wat makkelijks te eten. Na die uitgebreide lunch van vanmiddag, en de 2 ijsjes en de chips daarna, heb ik nu maar een klein beetje honger. Het was weer een leuke dag en met 34 graden lekker warm. De rest van de week blijft het ook stralend weer dus we kunnen volop van het zonnetje genieten. Morgen weer nieuwe avonturen!

Foto’s