La Guaira - Caracas

🇻🇪

—————

La Guaira, Venezuela

Waraira Repano, Caracas

Caracas 🍺 🥣

—————

Monarch 😴

—————

Na een goede nacht was ik vanmorgen weer bijzonder vrolijk. Ik heb nog even op het grote bed gespeeld en wat koekjes gegeten voordat we gingen ontbijten. Ik ben druk aan het oefenen om los te staan en dat lukt me inmiddels al 10 seconden! Tijdens het ontbijt konden we mooi door het raam zien hoe onze boot rond 10.00 uur de haven van La Guaira in Venezuela bereikte. Dit is alweer het 11e land waar ik in mijn leventje ben geweest, en ik ben op 23 oktober pas 1 jaar oud geworden! Voor onze excursie naar Caracas moesten we weer verzamelen op het 5e dek. Dit keer zaten we in bus 6 en we hadden met Julio een leuke reisleider. Onze groep bestond uit 40 personen waarvan ongeveer 80% uit Nederland komt; we zagen ook weer veel bekende gezichten. We reden in 30 minuten naar Caracas en onderweg moesten we door een paar lange tunnels. Deze hoofdstad van Venezuela is namelijk door bergen afgescheiden van de zee, en de hoogste top ligt op circa 3.000 meter. De bus maakte een rondje door de stad, terwijl Julio de nodige informatie gaf en grapjes maakte in het Engels. Steeds dook de naam van Hugo Chávez hierbij op. Hij is 15 jaar president geweest, bemoeide zich overal mee en is in maart 2013 overleden. Ik ken die kerel niet maar we zagen wel steeds zijn kop voorbij komen op grote posters, vlaggen en muren.

Nadat we door arme, modale en rijke buurten waren gereden, kwamen we bij de kabelbaan die ons de Waraira Repano op zou brengen. Deze berg met een hoogte van 2.100 meter was voorheen bekend als El Ávila, maar Chávez liet om historische redenen de naam veranderen. Zo heeft deze oud-president wel meer bijzondere wijzigingen doorgevoerd in de stad. Er mochten geen nieuwe Hilton hotels meer worden gebouwd, en grote reclames van bijvoorbeeld Pepsi en Nescafé moesten van de gevels worden verwijderd. Amerika was en is namelijk de vijand. De nationale vlag van Venezuela had voorheen 7 sterren, en het paard keek naar rechts. Chávez liet er een ster aan toevoegen, omdat de Grondwet hier 8 basisprincipes heeft. En het paard moest voortaan naar links kijken, omdat zijn politieke partij die richting heeft. Gekke vent!

Er stond een flinke rij voor de kabelbaan en ik had dus tijd genoeg om een broodje met kaas te eten. Uiteindelijk zaten we om 13.30 uur in de gondel voor een ritje van 12 minuten naar de top. Er kunnen 8 personen in deze gondels, maar omdat de kinderwagen natuurlijk ook mee moest zaten wij met minder mensen. Het uitzicht was erg mooi maar mama heeft hier weinig van gezien; zij houdt niet zo van krakende liften op deze hoogtes. Boven was het lang niet zo warm als beneden, maar eigenlijk best aangenaam. We hebben een half uurtje door het Nationaal Park gelopen en wat foto's gemaakt. Groot is het echter niet en je bent er vrij snel weer uitgekeken. Eenmaal terug beneden gingen we via een aardig stukje van de gigantische stad naar een winkelcentrum. Voor mij het startsein om aan een kleine winterslaap te beginnen. Caracas heeft ruim 8 miljoen inwoners, en als je het verkeer ziet dan zou je denken dat ze allemaal een auto hebben. Een liter benzine kost in Venezuela minder dan 10 cent, dus dat verklaart waarschijnlijk alles. Er zijn weinig plekken waar je even rustig een wandeling kunt maken. We mochten nog de bus uit om wat fotootjes te nemen van een fraai plein met wat mooie bouwwerken. Papa en mama kregen daarna een uurtje de tijd om in het overvolle winkelcentrum rond te dolen, en daar zaten ze (net als de rest van de groep) niet echt op te wachten. Ze namen een bordje met walgelijke pasta en besloten toen om de gratis Wi-Fi maar te benutten om de tijd te doden.

Rond 17.00 uur zaten we weer in de bus en we kregen toestemming om via het militaire terrein naar de snelweg te rijden. Daar heeft Chávez een groot gedeelte van zijn opleiding gehad, en dat is op straat nog goed te merken. Over de 30 kilometer naar La Guaira hebben we vervolgens een uur gedaan omdat we in de file terecht kwamen. Ik ben in de haven nog met Julio én papa op de foto geweest, want alleen met Julio durfde ik niet. De laatste centjes werden nog snel uitgegeven aan 2 armbandjes voor mij. Nergens in Venezuela worden Amerikaanse dollars aangenomen, en dus hadden papa en mama vanmorgen op de boot al wat Venezolaanse bolivars bemachtigd. Papa kon om 18.30 uur meteen door naar de bijeenkomst over de ontscheping van morgen. Nu hebben we net gegeten en lig ik uitgeteld in bed met Stekeltje en het roze beertje van Lisa. We moeten de koffers vanavond al in de gang zetten, morgen om 09.00 uur moeten we uit de kamer zijn en pas om 11.00 uur mogen we van de boot af. Dan moeten we natuurlijk nog langs de douane dus het zal wel weer een vermoeiende ochtend worden. Ik hoop in de namiddag nog even in de zee te dobberen, want dat zal dit jaar mijn laatste kans zijn!