Kotor

🇭🇷 🇲🇪

—————

Baai van Kotor, Montenegro

Perast

Kotor 🥣

Gruda, Kroatië

—————

Villa Dalmatian Gem, Palje Brdo 😴

—————

Vanmorgen werd ik wakker met allemaal muggenbultjes op mijn armen en handen. En dat jeukt! Nikki was de dans ontsprongen terwijl ze naast me ligt, net zoals mama altijd gestoken wordt en papa niet. Dat is niet eerlijk! Na een zachtgekookt eitje en een paar stukjes brood zaten we om 10.00 uur in de auto. Papa had 4 kussens op de achterbank gelegd zodat we lekker een dutje konden doen. Met Pavo werd afgesproken dat we na terugkomst een borreltje zouden doen in plaats van een barbecue. Het duurde even voordat we de grens met Montenegro voorbij waren. Er lopen daar bij de douane veel mensen in een uniform rond die allemaal zo min mogelijk doen. Pavo had verteld dat er in het hoogseizoen elke dag 3 kilometer file staat en dan ben je waarschijnlijk een paar uur kwijt. Nu hadden we de stempels na een klein half uurtje binnen en reden we het land in. 

Montenegro is pas sinds 2006 onafhankelijk nadat het lange tijd samen met Servië tot het voormalige Joegoslavië wilde blijven behoren. En er was slechts een nipte meerderheid tijdens het referendum. Omdat Montenegro geen eigen munteenheid had werd er sinds 1996 met de Duitse mark betaald en in 2002 werd dat vervolgens automatisch de euro. Een unicum voor een land dat wel kandidaat-lidstaat is maar nog niet tot de Europese Unie behoort. Montenegro betekent letterlijk ‘zwarte berg’ en papa mocht eigenlijk niet in dit verslagje zetten dat mama ‘berg van de negers’ dacht... Langs de weg stond er al meteen veel politie om te controleren met laserguns. Pavo werkt ook bij de politie en hij gaf later aan dat het vandaag ‘flitsdag’ was. Uiteraard hield papa zich zoals altijd keurig aan de snelheid dus we hoefden ons geen zorgen te maken. Dat deed ik trouwens sowieso niet want ik heb de hele weg op 3 kussens liggen slapen. Via Herceg Novi zijn we om de hele Baai van Kotor heen gereden en vooral na het smalste gedeelte van de ‘vlinder’ was dat erg mooi. Ter hoogte van Perast liggen 2 eilandjes voor de kust: Sveti Đorđe (Sint Joris) en Gospa od Škrpjela (Onze Vrouwe van de Rotsen). Vooral dit laatste eiland heeft een bijzondere historie. Het is kunstmatig ontstaan door het laten zinken van oude en ingevorderde schepen geladen met rotsen. En elk jaar worden er tijdens de traditionele ‘fašinada’ op 22 juli nog steeds stenen naar het eiland gebracht door de mannen.

Om 11.45 uur waren we in Kotor en we konden eenvoudig parkeren nabij de oude stad. Ook hier een mooie stadsmuur met zelfs een slotgracht. Uiteraard mochten de bussen vol met Chinezen niet ontbreken en het was dan ook vrij bedrijvig op het plein voor de hoofdingang. Kotor is het eindpunt van een diepe inham van de Adriatische Zee en het heeft wel iets weg van een fjord. Leuke bootjes die op een rimpelloze zee dobberen met op de achtergrond de hoge bergen en de San Giovanni vesting. Echte bezienswaardigheden zijn er binnen de stadsmuren niet tenzij je een godsdienstwaanzinnige bent. Kerken, kloosters, paleizen en de nodige oude gebouwen uit het Romeinse Rijk en de Middeleeuwen. Een stukje kleiner dan Dubrovnik waardoor we het eigenlijk vrij snel hadden gezien. Het symbool van de stad Kotor is de kat en dat is op straat en in de winkeltjes goed te merken. Je kunt op een cruise beter eerst naar Kotor gaan en daarna naar Dubrovnik in plaats van andersom. Nikki en ik mochten nog een souvenirtje en een klein kadootje uitzoeken en bij een bakkerij hebben we een eenvoudige lunch gehaald: pizza, broodjes, taartjes en chocolade cake! Gisteren voor 50 euro geluncht, vandaag voor 4 euro 20...

Rond 14.30 uur was het mooi geweest en reden we dezelfde route weer terug. We hadden ook met een veerpont het smalste gedeelte van de inham kunnen oversteken om wat tijd te besparen maar slingerend langs de prachtige baai heeft ook wel wat. Bij de supermarkt in Gruda haalde mama nog wat boodschappen en om 16.30 uur waren we weer terug bij ons appartement. Pavo kwam ook net thuis en begon meteen met het vullen van de tafel: ham, kaas, olijven, bier, zelfgemaakte walnotenlikeur en een grote bak met 4 smaken ijs voor Nikki en mij! Papa en mama kregen nog een flesje met zelfgemaakte olijfolie kado, dat was erg lief.

Na een tijdje ging mama met ons mee naar boven want we moesten nog in bad. Papa bleef nog tot 18.45 uur zitten en hij ging bijna tollen van de 45% alcohol die in de likeur zat. Pavo is een leuke vent en hij geniet ervan als mensen het naar hun zin hebben in zijn woning. Hij heeft veel verteld over de omgeving en het leven in Kroatië maar ook over de oorlog die in 1991 begon. Zijn familie moest toen een jaar lang vluchten naar Dubrovnik en na terugkomst was het hele dorp verdwenen. Alles moest opnieuw worden opgebouwd en tegenwoordig wonen er weer ongeveer 60 mensen (15 families) in Palje Brdo. De 4 zussen van Pavo wonen allemaal in de directe omgeving maar niet in hetzelfde dorp. Mama had knakworstjes gehaald maar die vonden Nikki en ik geen succes. Ik heb alleen wat doperwtjes en fruit gegeten voordat ik in bed weer een boekje heb uitgelezen. Morgen vliegen we om 10.30 uur terug naar Amsterdam en dan heb ik lekker nog een paar dagen vrij. Het was een korte maar leuke vakantie en we komen vast nog wel eens terug in Kroatië. Mijn laatste verslagje volgt dus morgen!