Amsterdam - Dubrovnik - Trebinje - Palje Brdo

21 oktober 2018 - Palje Brdo, Kroatië

18 °C 🇳🇱 🇭🇷 🇧🇦

—————

Schiphol, Amsterdam ✈️

Dubrovnik Ruđer Bošković Airport ✈️

Trebinje, Bosnië en Herzegovina 🍺 🥣

Gradski Park

Hercegovačka 🍦

—————

Villa Dalmatian Gem, Palje Brdo 😴

—————

Ook dit jaar een reisje tijdens mijn verjaardag! Om 04.30 reden we de straat uit richting Schiphol en via P3 (wat steeds duurder wordt) stonden we in rap tempo bij de controle van de handbagage. Tegenwoordig blijft papa en mama daar een toneelstuk bespaard en mogen onze knuffels zonder morren door de scanner. Jassen ook mee dit keer want de mooie zomer in Nederland is nu toch echt voorbij. Naast Nijn heb ik net als Nikki ook de grappige pinguïn mee die we gisteren kregen na het legen van onze spaarpotjes bij de Rabobank. We vlogen met easyJet naar Dubrovnik in Kroatië en dat was in minder dan 2 uurtjes gepiept. Voor papa een jubileum: zijn 100e vlucht sinds de 1e naar Mallorca in 2000. De landing was nog wel even spannend want vanwege de harde wind en de bergachtige kust zwabberde het vliegtuig heen en weer. Nikki dacht dat ze op de kermis was maar ik lag te slapen. Net als op Schiphol moesten we ook in Dubrovnik langs de paspoortcontrole terwijl Kroatië toch echt bij de Europese Unie hoort. Bijzonder. 

Eenmaal buiten gingen we op zoek naar autoverhuurbedrijf Fleet en niet veel later stond onze zwarte Peugeot 308 glimmend klaar voor vertrek. Nog bijna nieuw en voorzien van een navigatiesysteem, dat is handig! Papa en mama moesten naast 49 euro voor de huur nog wel 35 euro bijbetalen omdat we de grens overgaan naar het buitenland. Daar is vooraf toestemming voor nodig en dat had papa thuis al gelezen. Ze hebben in ieder geval weer iets gevonden om mensen op te lichten. De meneer die ons de sleutels kwam brengen zag trouwens meteen dat mama ook voor een autoverhuurbedrijf werkt; hij moest lachen toen ze nauwkeurig alle schades wist aan te wijzen.

Omdat we pas om 16.00 uur in ons appartement konden reden papa en mama meteen maar de grens met Bosnië en Herzegovina over. Ouderwets met een douane en boos kijkende mannen in kleine 'bushokjes'. Mama was blij met de nieuwe stempels in haar paspoort. Via een vrijwel verlaten weg waren we rond 11.30 uur in Trebinje, de meest zuidelijke stad van Herzegovina. In 2 delen gesplitst door de rivier Trebišnjica en die is onder andere over te steken via de Arslanagića Ćuprija, een bijzondere brug uit het Ottomaanse tijdperk. We konden gratis parkeren omdat het zondag was en hebben een rondje door het aardige, eeuwenoude centrum gelopen. Eerst via het marktplein naar de ommuurde oude stad en daar op zoek naar een restaurantje. We kwamen terecht bij een leuk ingericht tentje dat samen met het naastgelegen hotel eigendom is van een familie. Moeder in de keuken, dochters in de bediening en vader sigaretten rokend aan een tafeltje verderop. Papa en mama hadden een restaurant uitgezocht waar je met creditcard kon betalen omdat ze niet van plan waren om weer in een andere valuta geld te pinnen. Hoewel papa de Bosnische mark natuurlijk best had kunnen waarderen!

Tijdens het eten bleek echter dat de machine kapot was dus er moest contant worden afgerekend. Dat kon gelukkig ook in de Kroatische kuna die papa op de luchthaven uit de muur had getrokken. Het eten zelf was goed, goedkoop, maar in veel te grote porties. Ik denk dat we samen ongeveer een kilo vlees kregen en papa kreeg zijn mixed grill niet eens op. Samen met 4 drankjes waren we omgerekend minder dan 30 euro kwijt en daar zat dan ook nog eens 3 euro fooi bij. Na het eten zijn we nog even naar de rivier gelopen en via het keurig onderhouden Gradski park ging de route terug naar de auto. Op het grote plein naast het park kwam er net een zingende stoet met mensen langs die allemaal bij een bruiloft hoorden. Er werd muziek gemaakt, met Bosnische vlaggen gezwaaid en uit flesjes met sterke drank gezopen. Zo trouwen ze daar dus! Je kunt aan alles merken dat de Bosniërs een trots volkje zijn. Nikki en ik hebben de speeltuintjes in het park nog met een bezoek vereerd voordat we weer in de auto stapten. We hadden nog 1 bestemming en dat was het bovenop een heuvel gelegen complex Hercegovačka. Een prachtige locatie met een klokkentoren, een galerij, een bisschoppelijk paleis en de Hercegovačka Gračanica, een fraaie orthodoxe kerk. Het ontwerp is gebaseerd op het gelijknamige klooster in Kosovo uit 1321, met name voor vele Serviërs een heilige en historische plek. Hoe dat precies zit met al die bevolkingsgroepen na het uiteenvallen van Joegoslavië zal ik misschien op school nog wel eens leren.

Ook op de top van de heuvel was een bruiloft in volle gang en het uitzicht was ook uitermate geschikt voor mooie foto’s. Alleen de zon ontbrak vandaag helaas want met 18 graden en een beetje regen was het niet bijzonder aangenaam. Nikki en ik zijn nog op de foto geweest met een jongen en een meisje in klederdracht die bij een soort muziekgroep hoorden. Op de terugweg gingen we boodschappen doen bij een Lidl in Kroatië en terug in de auto kregen we een Magnum. Ze waren alleen al een beetje gesmolten en Nikki heeft het laatste half uur zitten jengelen omdat haar handjes daardoor vies waren. 

Uiteindelijk kwamen we om 16.30 uur in de stromende regen bij Villa Dalmatian Gem in Palje Brdo, dat letterlijk ‘de heuvel brandt’ betekent. Het was toen nog maar 13 graden. Eigenaar Pavo stond ons buiten onder een afdakje al op te wachten. Hij woont zelf beneden en via een trappetje liepen we omhoog naar ons appartement met een groot terras en eigen zwembad. Nikki en ik trokken meteen onze badpakjes aan maar zowel het water als de buitentemperatuur was toch iets te koud. Morgen een nieuwe poging, dan wordt het weer warmer. We hebben pasta gegeten en lagen om 19.30 uur samen in 1 bed. Tijdens het koken sloegen de stoppen nog door waardoor we een tijdje in het donker zaten en warm water hadden we in eerste instantie ook niet. Pavo was niet thuis maar na een telefoontje van papa stond hij even later toch voor de deur. Papa en mama hadden de meterkast ondertussen echter al gevonden dus hij kwam eigenlijk voor niks... Het programma voor morgen is nog niet bekend. Papa heeft een website gevonden met een schema van alle cruiseschepen die vrijwel dagelijks in Dubrovnik aanleggen. En die willen we vermijden! Datzelfde geldt trouwens voor Kotor in Montenegro waar we ook nog wel zullen belanden. De grens met dat land ligt hier namelijk maar enkele kilometers vandaan. Nu ga ik eerst een beetje slaap inhalen!

Foto’s