Colón - Gatún

8 november 2013 - Colón, Panama

🇵🇦

—————

Colón, Panama

Gatún Locks, Panamakanaal

—————

Monarch 😴

—————

Mijn tweede nachtje aan boord ging alweer een stuk beter. Ik werd nog wel even wakker om 05.00 uur maar, nadat papa een flesje melk had gehaald in het restaurant sliep ik nog 2 uurtjes door. Er staat daar 24 uur per dag hete melk klaar dus dat komt mooi uit. Na een snel ontbijtje moesten we om 09.15 uur in het theater op het 5e dek zijn, waar uitleg over de excursies wordt gegeven. Er stond al een enorme rij maar wij kregen voorrang omdat ik nog klein ben! We werden ingedeeld in bus 16 met bijna alleen maar Nederlanders, en de reisleidster sprak vrij goed Engels. Via de haven van Colón reden we eerst in ongeveer 20 minuutjes naar de toekomstige sluizen toe. Daar kunnen straks nog veel grotere schepen doorheen met circa 13.000 containers; nu ligt dat maximum nog op 5.000 containers. De grootste schepen moeten in de toekomst ruim 1 miljoen dollar gaan betalen om door het 80 kilometer lange Panamakanaal te mogen, maar dat is dan nog steeds veel goedkoper dan het alternatief langs Chili en Argentinië dat 10 tot 20 dagen duurt. Nu is een schip maar 8 tot 10 uurtjes kwijt om van de Pacifische Oceaan naar de Atlantische Oceaan te varen (of andersom natuurlijk).

Voorlopig is er nog een hoop werk te doen voordat de nieuwe sluizen klaar zijn want er is nu 60% voltooid. Dit gigantische project is gestart in 2007 en biedt werkgelegenheid aan 7.000 Panamezen. We liepen het terrein op en namen eerst wat foto's van het kanaal, de schepen, de grote bouwput en de Caraïbische Zee in de verte. Daarna konden we via een steil wandelpad nog een stukje het regenwoud in, waar we met een beetje geluk aapjes en toekans konden zien. Papa en mama waren al blij geweest met een vlinder of een vogel, maar zelfs die zagen we niet. We moesten het doen met bijzondere planten en bomen. Om 11.00 uur zijn we in een kleine bioscoopzaal gaan zitten. Daar werden 2 filmpjes vertoond over de historie van het Panamakanaal, en het enorme belang ervan voor het land zelf en de rest van de wereld. Na een half uurtje stonden we weer buiten en liepen we terug naar de bus. Het was maar een kwartiertje rijden naar de al bestaande sluizen, de Gatún Locks. Papa maakte onderweg een praatje met de meneer die voor hem zat. Hij heeft ooit voor zijn werk over het Panamakanaal gevaren, en nu was hij terug om deze bijzondere locatie aan zijn vrouw te laten zien en mooie herinneringen op te halen.

Toen we bij de ingang waren kregen we weer anderhalf uur de tijd om vrij rond te dwalen. We moesten flink wat trappetjes op om bij een soort uitkijktoren te komen waar je alles prima kunt volgen. Er lagen al 2 schepen in de sluizen en die werden allebei langzaam vooruit getrokken door 4 ouderwetse locomotieven. Het kleinere schip dat geen containers vervoerde moest 60.000 dollar betalen om Panama door te steken, en het grote containerschip uit China 389.000 dollar. Het kanaal bestaat in 2014 trouwens precies 100 jaar. Papa en mama namen weer de nodige fotootjes en ik kreeg een banaan en een broodje met kaas. Bij het ontbijt vanmorgen was mijn drinkfles gevuld met ananassap en dat vind ik ook erg lekker. Om 13.15 uur zaten we weer in de bus en rond 14.00 uur waren we terug in de haven van Colón. We stonden onderweg nog even vast in de file. Deze stad heeft na Hong Kong de grootste belastingvrije zone ter wereld, en bij de ingang daarvan zijn ze met de weg bezig.

We hebben nog een korte wandeling naar een klein winkelcentrum gemaakt terwijl ik lekker lag te slapen in de kinderwagen. Mama kocht een zakje chips, maar verder liet ze alle dure prullen in de benauwde winkeltjes liggen. Een wonder! Omdat er tot 15.00 uur geluncht kan worden in het restaurant zijn we maar terug naar de boot gegaan om nog een vorkje mee te kunnen prikken. Later op de middag gingen we een drankje halen bij de bar en hebben we een wandelingetje gemaakt over de boot. Vanaf het 12e dek hadden we een mooi uitzicht over Colón, en papa en mama kregen nog een lesje maatschappijleer van een aardige meneer. Hij heeft 17 jaar in Irak gewoond, 6 jaar in Israël en nu alweer 37 jaar in Nederland. Ze hebben een uurtje bij de railing staan ouwehoeren over reizen en culturen, terwijl ik weer de nodige aandacht kreeg van bijna alle voorbijgangers. Om 18.00 uur werden de trossen los gegooid en inmiddels zijn we alweer onderweg naar Colombia. Ik ga zo een hapje eten, tot morgen maar weer!

Foto’s